Alevi ocakları
 Nizârî Bâtınî-İsmâ‘îl’îyye, Hurûf’îyye, Keysân’îyye ve İmâm’îyye-i İsnâ‘aşer’îyye Şîʿîliğiyle alâkalı bir dizidir. |
|
Alevîlikte Önderler
Alevîlikte etkin kişiler
Diğer etkileşim grupları
|
Alevi ocakları, Alevi-bektaşi ibadetinde imam makamında oturan dedelerin soyunu ifade eder. Dedelik kurumu yapısı gereği soy güden, soya tâbi olan bir kurumdur. Buna göre bir dede öldüğünde yerine oğlu geçmektedir. Bu olgu Alevî geleneğinde ocak şeklinde adlandırılır.[1]
Yapılanma
Alevi ocaklarının tamamı (İran, Balkanlar, Türkiye) birbirine bağlıdır ve ocaklar arasında hiyerarşik bir yapı mevcuttur. Bu hiyerarşik yapıların en tepesinde Hacı Bektaş-ı Veli bulunmaktadır. Her ocağın soyundan gelen dedeler vardır. Hiyerarşik olarak bir üst sırada yer alan ocaktaki dedeler, alt ocaktaki dedelerin piridir ve iki üst sırada bulunan ocaktaki dedeler ise onların mürşididir. Bu hiyerarşik yapı "El ele, el Hakk'a" anlayışının parçasıdır. [2]
Türkiye'de araştırmaların yetersizliği sebebiyle hiyerarşisi oluşturulmayan dede ocakları mevcuttur.[3] Hiyerarşik bir örnek olarak en çok bilinen örnek Şücaeddin Veli ocağıdır.[3][4]
Kaynakça
- ↑ Ocak. Cem Vakfı. Erişim Tarihi: 15 Aralık 2014
- ↑ Dede Ahmet Kuzukıran İle Söyleşi. Gazi Üniversitesi, Doç.Dr. İbrahim Arslanoğlu. Erişim Tarihi: 15 Aralık 2014
- 1 2 Mehmet Ersal (2012). Şücaeddin Veli Ocağı: Balkan Aleviliğindeki Yeri, Rolü Ve Önemi. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi. Erişim Tarihi: 15 Aralık 2014
- ↑ Çubuk Yöresi Alevi Ocakları Ve Kurucuları. Doç. Dr. İbrahim Arslanoğlu. Erişim Tarihi: 15 Aralık 2014