Şâzelî

Ebû’l Hasan eş-Şâzelî ya da Şâzelî (Arapça: الشاذلي‎) (1197, Sebte - 1258, Humeysera), Şâzeliyye tarîkatının kurucusu olan Kuzey Afrika'lı İslam alimi ve sufi.

Fas'ın kuzeyinde Ceuta yakınlarında Ğomara Kabilesi'ne mensup bir kraliyet ailesinden olan bir tüccarın oğlu olarak doğdu. Dini talimini memleketinde tamamladı. Dünyanın en kadim üniversitelerinden sayılan Sidi Ukba Ulu Camisindeki Kayrevan Medresesinde tasavvuf derslerine katıldı. Irak'ta Şeyh el-Vasiti ile tanıştı ve Fas'taki meşhur Veli Abdusselam ibn Meşiş'e yönlendirildi. İlk tekkesini 1227'de Tunus'da kurdu. 1244'te İskenderiye'ye taşındı ve 1258'de Hac yolunda Humeysera, Mısır'da vefat etti.

Yerine halifesi Ebü’l-Abbas el-Mürsî geçti ve 1288'de vefatına kadar orada kaldı.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

    This article is issued from Vikipedi - version of the 2/22/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.