Guçinler

Guçinler
Toplam nüfus
9.000 (2010)[1]
Önemli nüfusa sahip bölgeler
Amerika Birleşik Devletleri Alaska 1.100[2]
Diller
Guçince, İngilizce
Din
Hıristiyanlık, Animizm / Şamanizm
İlgili etnik gruplar
Alaska Atabaskları, İnyupikler, Nunamiutlar, Uummarmiutlar, Batı Kanada İnuitleri

Guçinler ya da Kuçinler (Guçince Gwich’in «ahali, mahâl sakinleri, meskûn olanlar» ya da Dinjii Zhuh, Dinjii Zhyuh «ufak insanlar, Kızılderililer» ; İngilizce: Gwich'in, Gwich'in Athabascans, Gwich'in Indians, Gwichin, Gwitchin, Kutchin, Tukudh, Loucheux Indians ; Fransızca: Loucheux, Gwitchin ; Rusça: Кучины Kuçinı), Kuzey Kutup Dairesinde kabaca 65° ve 69° Kuzey enlemde, 130° ve 150° Batı boylamında, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin kuzeydoğusunda İç Alaska coğrafi bölgesindeki Yukon Nehri civarında ve Kanada'nın Yukon ile Kuzeybatı Toprakları bölgelerinde yaşayan, rengeyiği avlayan avcı ve toplayıcı, yarı göçebe, anasoylu, önceleri animist ya da şamanist, şimdi ise Hristiyan olan Alaska Atabasklarından Kızılderili halkı. Alaska Guçinleri ya da Batı Guçinleri ile Kanada Guçinleri ya da Doğu Guçinleri olmak üzere iki ana gruba ayrılırlar. Alaska'da nüfusça Koyukonlardan sonra en büyük ikinci Atabask halkıdır. En yakın akrabaları dilce birlikte grup oluşturan Alaska ve Kanada Hanlarıdır. 2010 yılındaki nüfusları 9.000 kişidir ve anadillerini akıcı biçimde konuşabilenlerin sayısı UNESCO'ya göre 400 (Alaska'da 150, Kanada'da 250) kişidir. Alaska Yerli Dil Merkezine göre Alaska'daki 1.000 kişilik nüfustan 150 kadarı, Kanada'daki 1.900 kişilik nüfustan ise 400 tanesi anadillerini konuşabiliyor[3]. Huş kabuğundan kano ve kar ayakkabısı yapımıyla, iki yönlü kızaklarıyla, oklu kirpinin (Erethizon dorsatum) dikenleriyle yapılan kirpi işi ile karmaşık ve süslü boncuk işi (naagąįį) bezemeleriyle tanınırlar. Günümüzde avcılık, balıkçılık ve mevsimlik istihdamdan oluşan karma ekonomi görülür.

Adlandırma

Fort Yukon Guçin kabile şefi Jonathon Solomon (1932-2006)

İngilizcede daha önceleri Kutchin (Kootchin, Koochin, Kuchin) olarak kullanılan isim 1970 sonrasında Guçin diline uygun biçimde Gwich'in (Gwichin, Gwitchin) imlâsıyla yaygınlaşmıştır[4]. Alaska ve Kanada'nın Kuzeybatı Topraklarında Gwich'in imlâsı, Kanada'nın Yukon bölgesinde ise Gwitchin imlâsı resmî/yasal kabile adlarındaki kullanımdır. Yukon'daki Gwitchin imlâsı Fransızcada ş /ʃ/ okunan ch digrafını tekrar ç /tʃ/ okunan tch trigrafına döndürebilmek kaygısıyladır. İsmin kaynağı Guçin kabile adlarında (Dihaii Gwich’in, Neetsʼąįį Gwich’in, Dendu Gwich’in, Draan’jik Gwich’in, Danzhit Hanlaih Gwich’in, Gwich’yaa Gwich’in, Van Tat Gwich’in, Dagudh Gwich’in, Teetł’it Gwich’in, Gwichya Gwich’in, Edhiitat Gwich’in, Nihtat Gwich’in) çok sık görülen ve bir yerin «ahalisi, sakinleri, meskûn olanları» anlamını veren gwich’in («dwellers, residents, people of») kelimesidir ve bu kelime çok yakın akraba oldukları Hanların (eskiden: Han-Kutchin) kendi kabilelerini (Hän Hwëch’in, Tr’ondëk Hwëch’in) Hanca ifade ederken kullandıkları hwëch’in kelimesiyle hemen hemen aynıdır. Her ikisi de diğer Atabaskların kabile (ya da regional band) adlarında çokça geçen huchʼän (Kuzey Tuçoncası), kwäch’än (Güney Tuçoncası), hwt’aene (Ahtnaca), ht’ana (Denağinaca), hitʼan (Değinakça ve Holikaçukça), hut’aane (Koyukonca), hwt’ana (Yukarı Kuskokvimce), kokht’ana (Aşağı Tananaca), koxt’een (Tanakrosça), kohtʼiin (Yukarı Tananaca), got’ıne (Sahtuca), gotʼı̨ı̨̀ (Tlınçonca), hot’įnę́ (Denesulinece), kutʼīnèʼ/kotʼīnèʼ (Tagişçe), gudanéʼ (Kaskaca), qút’ín (Çilkotince), ḵwáan/khwân (Tlingitçe) isimleriyle kökteştir.

Guçinlerin kabile adlandırması dışında kendilerini ifade ederken kullandıkları esas kelime Dinjii Zhyuh ya da Dinjii Zhuu («small people») olup, yalnızca Guçinleri değil, diğer Kızılderili halklarını (Atabasklar) da nitelendirir.

Fransızca konuşan kürk tüccarları tarafından Guçinlerin Doğu kabileleri için kullanılan Loucheux ya da Loucheaux («squinters») adı, Guçinlerin Denesulinece adının Fransızcaya yeux louches («eyes that squint») olarak çevrilmesinden kaynaklanır ve daha çok eski tarihi belgelerde rastlanır. Benzer şekilde İngilizcede Squint-eyed Tribe ya da Sharp Eyes adları da geçer[4].

Tukudh ismi Anglikan misyonerler tarafından kullanılır.

İngilizcedeki Quarrellers adı bölgeyi keşfe çıkan ve Guçinleri tanımlayan ilk Avrupalı olan Alexander Mackenzie (1822 – 1892) tarafından gırtlaksı, gürültülü ve hitabetkâr bir dil kullanmalarından dolayı verilmiştir[4].

Tarih

Na-Dene dillerini konuşan diğer halklar gibi Atabaskların da Asya'dan Amerika'ya Eskimo-Aleut halklarından önce göç ettikleri sanılıyor. Atabaskların ataları muhtemelen yaklaşık 12.000 yıl önce son buzul çağının sonunda Bering kara köprüsünü kullanarak Sibirya'dan göç etmişlerdir[5]. İç Alaska'daki (Interior Alaska) eski arkeolojik kalıntılar, Alaska Eskimo coğrafyasının sahillerinde olduğu gibi, yaklaşık 10.000 yıl öncesine tarihlenir ve bunlar Sibirya'dakilerle yakından ilgilidir[5]. Nitekim Atabask dillerinin Sibirya'daki Ketçe başta olmak üzere Yenisey dilleri ile akraba olduğu 2008 yılında Edward Vajda başta olmak üzere uzman dilcilerce teyid edilmiştir[6].

Guçinlerle Avrupalıların karşılaşması 18. yüzyılın sonlarında olmuştur. 1806-1858 yıllarında kürk tüccarları kürklere karşılık olarak Guçinlere Avrupa'dan getirdikleri silah, boncuk, çaydanlık, balta ve kumaş getirirken, aynı zamanda Guçinlerin yabancısı oldukları kolera, difteri ve çocuk felci gibi yabancı hastalıkları da getirmişlerdir.

Hudson's Bay Company kürk ticareti alanını genişletip Kanada'dan Alaska'ya geçer ve baş tüccar John Bell 1845 yılında Kanada'daki Fort McPherson'dan yola çıkarak Guçin coğrafyasındaki Porcupine Nehrine ulaşır ve Yukon Nehri boyunca aşağılara iner. Ertesi yıl tüccar Alexander Hunter Murray aynı rotayı izleyerek daha da ilerletir. O zamanlar Youkon House (şimdi ise Fort Yukon) olarak adlandırılan ticaret karakolu Hudson's Bay Company şirketinin en izole postasıdır[7]. Önemli bir sermayeyle desteklenen Britanyalı-Kanadalı ile Fransız-Kanadalı kürk tüccarları Guçin coğrafyasına yerleşip onlarla ticarete başlayan ilk Beyaz yerleşimcilerdir. Kürk ticareti yerlilerle Avrupalılar arasından en önemli ekonomik ticarettir. Daha sonraları kürk ticareti için olmayan büyük bir kale inşa edilir ve ulaşım yollarının açılmasıyla da Britanyalı ve Fransız Kanadalı hristiyan misyonerlerin bölgeye ulaşması görülür[8].

Kabileleri

Alaska Guçinleri ya da Batı Guçinleri (İngilizce Alaskan Gwich’in, Western Gwich’in) : Alaska'nın Yukon–Koyukuk Census Area sayım bölgesinde yaşarlar ve 6 regional band oluştururlar:

Kanada Guçinleri ya da Doğu Guçinleri (İngilizce Canadian Gwich’in, Eastern Gwich’in): Kanada'nın Yukon ve Kuzeybatı toprakları bölgelerinde yaşarlar ve 6 regional band oluştururlar:

Dil ve Eğitim

Alaska Guçincesi ile Kanada Guçincesi olmak üzere iki ana lehçesi vardır ve her ikisi de birbirinden farklı yazı kullanmalarıyla ayrılır.

UNESCO 'nun yayımladığı "Tehlike Altındaki Diller Atlası"na (UNESCO Interactive Atlas of the World’s Languages in Danger) göre Guçince "ciddi tehlike" (severely endangered) altında olan dillerden olup Alaska'da 150 den daha az, Kanada'da ise 250 kişi tarafından akıcı (fluent) biçimde konuşulmaktadır.

Alaska Yerli Dil Arşivindeki Guçin dil malzemeleri 1845-1860 tarihlerine ait eski keşif notlarından başlar ve daha sonra da Alaska Yerli Dil Merkezi ile Yukon Yerli Dil Merkezi tarafından büyük ölçüde katkı yapılır. Koleksiyonun çoğu 1970 lerin ortalarından sonlarına kadarki dönemde yoğun toplanan verilere dayanır. 1990 ların sonunda okuryazarlık akınında Guçince dil malzemelerine yoğun bir ilgi olmuştu. Koleksiyondaki eğitim malzemeleri arasında sözlükler, kelime listeleri, etnografik, dini ve geleneksel metinler sayılabilir. Buna ek olarak dil bilimi, saha notları, araştırma raporları, konferans notları da bulunur. Oriinal metinlerin zarar görmemesi için fotokopi sistemiyle araştırmacıların hizmetine sunulmaktadır. Arşivde 1845 yılından 2001 yılına kadarki sürede toplanan 550 kadar malzeme bulunur[9].

Edebiyat

Guçin edebiyatının ilk örnekleri sözlüdür. Guçin halk hikâyeleri komiktir ve müstehcen mizah içerir. Bunlar arasında Vazaagiitsak («His Younger Brother Became Snagged»), Googhwaii, Ool Ti’, Tł’oo Thal, K’aiheenjik, K’iizhazhal, Shaanyaati’ bulunur. Giriş cümlesi Deenaadai («evvel zaman içinde») olarak başlayan halk masalları arasında Tsyaa Too Oozhrii Gwizhit («The Boy In The Moon»), Zhoh Ts'à Nahtryaa («The Wolf and the Wolverine»), Vadzaih Luk Hàa («The Caribou and the Fish») sayılabilir.

Yazılı edebiyatın ilk örnekleri ise Hristiyanlığı yaymak üzere misyonerlerin İncil ve dua çevirilerinden oluşmaktadır. Modern yazı sistemi 1960 larda Richard Mueller tarafından tasarlanan Guçince Episcopal misyonerlerin yoğun çalışmaları sonucu 1870 lerden beri yazılı edebiyata sahiptir[2].

Yönetim

Alaska Guçinleri 8 kabile hükûmeti olarak idari yapılanma gösterir ve her birinin de kâr amacı gütmeyen Tanana Chiefs Conference adlı konsorsiyumda birer oy hakkı vardır:

Kanada Guçinleri yasal olarak Kanada Yerlilerinin üç grubundan birini oluşturan ve resmi olarak First Nations («İlk Milletler») adıyla anılan Kanada Kızılderilileri içinde 3 kabile hükûmeti olarak idari yapılanma gösterir:

Solda Guçin (Loucheux) erkeği; sağda Eskimo görünümlü kadın, 1901

Gwich'in Settlement Area (GSA), 1992 yılında imzalanan Gwich’in Comprehensive Land Claim Agreement gereği Kanada Kuzeybatı Topraklarında oluşturulan, Aklavik, Fort McPherson, Inuvik ve Tsiigehtchic yerleşimlerini içeren 56.935 km² lik yönetim bölgesidir. GSA bölgesinin nüfusu Batı Kanada İnuitleri, Métisler ve yerli olmayan Beyazlar dahil 5.100 kişidir ve yaklaşık 2.440 Guçinden sadece 1.400 kadarı GSA bölgesinde yaşamaktadır[10].

Kanada'da Kuzeybatı Topraklarında bulunan Aklavik şehri ve civarı iki farklı yönetim bölgesinin üzerinde hak iddia ettiği ender yerlerden biridir ve Batı Kanada İnuitlerine göre Inuvialuit Settlement Region bölgesine, Guçinlere göreyse Gwich'in Settlement Region bölgesine aittir[11][12]. Aklavik Guçinleri 1992 yılında imzalanan Gwich’in Comprehensive Land Claim Agreement kapsamındadır[13] ve Gwich'in Tribal Council'inin dönüşümlü bir parçası[14] olan Ehdiitat Gwich'in Council tarafından temsil edilir[15].

Komşuluk

Alaska'da, kuzeyde Eskimo İnyupiklerle, batıda Kızılderili Koyukonlarla, güneybatıda Aşağı Tananalarla, güneydoğuda yakın akrabaları olan Hanlarla; Kanada'da, güneybatıda Hanlarla, güneyde Kuzey Tuçonlarıyla, doğuda Sahtular (Kaşogotineler) ve kuzeyde Batı Kanada İnuitleri (Uummarmiutlar dahil) ile komşudurlar[16].

Sosyal yaşam

Diğer Alaska Atabaskları gibi Guçinler de en üst düzeyde geçmişte 30 ilâ 100 çekirdek aileden oluşan ve regional band (ya da dialekt grubu) olarak adlandırılan coğrafi ve sosyal gruplar hâlinde toplanmışlardı ve bu dialekt grupları hiçbir zaman daha büyük bir üst grupta idari (siyasi) olarak birleşmemiştir[17]. Guçinlerde 9 ya da 10 regional band bulunur[4]. Her Regional band kendi içinde local band (ya da task group) denen daha küçük gruplara ayrılır. Yaz kampında balık avlama ya da sonbaharda rengeyiği avlama işi regional band denilen en üst Atabask gruplaşmasında bütün grup üyeleriyle birlikte yapılırken, kışın dört kadar çekirdek aileden oluşan ve local band olarak adlandırılan küçük gruplara ayrılırlar. Her local bandın bağlı olduğu regional bandının bölgesinde kendilerine ait bir bölgesi olur ve burada küçük çapta avcılık ve kürk için tuzakçılık yapılır[17]. 19. yüzyılda ve 20. yüzyılın başlarında Avrupalılarca getirilen salgın hastalıklardan ölümler olmuş ve band sayıları azalmıştır[4]

Aile

Diğer Alaska Atabaskları gibi Guçinler de anasoyluluk görülür ve çocuk, babasının klanına değil annesinin klanına ait olur. Bir kişi esas olarak annesinin klanına (clan ya da sib) aittir ve o klandan kişilerle kesinlikle evlenemez, buna karşın babasının klanından üyelerle evlenebilir.[17].

Avcı ve toplayıcı Guçinlerde geleneksel aile içi işbölümünde erkeğe (dinjii) avcılık, tuzakçılık, balıkçılık (twine fishnets), savaş yapma ve koruyuculuk, kadına (oonjit) ise bitki ve meyve toplayıcılık, su ve yakacak taşıma, köpek kızağı hazırlama, deri tabaklama, giysi ve battaniye yapma ve onarma, çocuk bakıcılık, temizlik ve yemek hazırlayıcılık düşmektedir. Yine de çocuk bakma ile savaş konusunda cinsiyetler arasında her zaman bir esneklik olmuştur ve birbirinin yerini alabilirler[4].

Savaş

Savaş için silah olarak rengeyiğinin boynuz dalları ve mızrak kullanılırdı[4].

Barınak

Kütük ev (cabin), Yukon Flats, Alaska, , Ocak 1901
Old Crow (Teechik), Yukon, Kanada

Geleneksel Guçin barınakları mevsimine göre değişkenlik gösterir. Sonbahar ve kışın yarı yarıya yere gömülen, ağaç iskeleti yosun kaplamalı üçgen biçimli evlerde kalınır. İlkbahar ve yazın ise deri kaplı kubbeli çadır tipi evler kullanılır. Kızların ergenlik gibi özel durumları için geçici olarak kullanılan konik biçimli ergenlik çadırları da vardır[4].

Tüccar ve misyonerlerin topraklarına yeni malzemelerle gelmelerinden sonra Guçinler açık arazide kütük barınaklar, branda çadırlar ve 20. yy ın sonlarında da kasabalarda prefabrik konut kullanmaya başlamışlardır[4].

Müzik

Guçin dansları davullar (plank and tambourine drums) eşliğinde şiddetli olur ve aşk ve savaş şarkıları söylenirdi[4].

Şarkı

Keman müziği (fiddle music) : Guçinlerde keman (fiddle) gözde çalgılardandır[18]. Guçin kemancılığının başlangıcı Hudson's Bay Company şirketinin ticaret karakolunda çalışan kürk tüccarlarının 1847 yılında Fort Yukon'a keman getirmelerine dayanır[18]. Kanada'dan gelen bu kürk tüccarları Fransız Kanadalıların ve İskoçların ezgilerini de getirmişlerdir[19]. Geleneksel Atabask keman müziği (fiddle music) Alaska'da iki coğrafi merkezde gelişim göstermiştir. Biri 160 yıl önce 1847'de Yukon Nehrinin yukarılarında Guçin ve Hanlar arasında gelişen Upriver music, diğeri ondan yaklaşık 50 yıl sonra nehrin aşağılarında Koyukon, Aşağı Tanana ve Değinaklar arasında gelişen Downriver music[20]. Guçin ve Koyukonların keman çalma tarzları birbirinden farklıdır[19]. İlki 1983[18] yılında Fairbanks, Alaska'da yapılan Athabascan Fiddling Festival (ya da Athabascan Old-Time Fiddling Festival) adlı keman fesivalinin 29.su 2011 yılında yapılmıştır. Bu festival Atabaskların en önemli sanat etkinliklerinin başında gelir ve Atabask kemancılar hünerlerini gösterir[21].

Tören ve şenlikler

Diğer Alaska Atabaskları gibi Guçinlerde de potlaç en önemli bayram töreni ve şenliği olsa da, potlaç dışında da Guçinlerde değişik şenlik ve törenler görülür:[4]

Din

Animizm ve şamanizm

Animizm ve şamanizm diğer Alaska Atabaskları gibi Guçinlerin de geleneksel inancını oluştururdu. Guçin inanç sisteminde reenkarnasyon vardır ve insanlar ile hayvanlar sonraki yaşamlarında birbirlerinin yerini alabilir. Guçin inacında ruhlar ve hayaletler dışında göl ve ormanlarda yaşayan "dev balık" ile "çalı adamı" gibi canavarlar, ay ve yıldızların içinde doğaüstü varlıklar görülür. Protestan misyonerler ve Oblat rahiplerce 1860 larda Hristiyanlık yayılsa da 1990 lar gibi çok yakın zamanda bile Guçinler arasında hâlâ reenkarnasyon, çalı adamı ve animal-helper gibi şamanist ve animist uygulamalar görülmüştür[4].

Şamanlar ergenlik dönemlerinde rüyalarında gücü elde eden erkeklerden çıkar ve hayvanlarla ittifak hâlindedirler. Şamanlar animal-helper, muska, çıngırak ve diğer malzemeleri kullanarak, hastalığın sebebini bulabilir ve o hastalığı tedavi edebilir. Düşmanları öldürebilir ya da kişilerin ölüm tarihini bilebilir. Havayı kontrol ederek avcılık başarısı sağlayabilir. 19. yüzyılda şamanlar güçlü, varlıklı ve prestijli kişilerdi. Ancak Anglikan ve Oblat misyonerlerce dışlandılar ve Avrupalılarca getirilen yeni mikrobik salgın hastalıklar karşısında şamanların âciz kalmasını kullanarak onları Guçin toplumda gözden düşmelerini sağladılar. Şamanizm 19. yy sonlarında gerilese de 20. yüzyılda bazı insanların animal-helperlerden güç aldıkları gözlenmiştir[4][22].

Kültürel antropolog Catharine McClellan'ın çalışmasına göre Yukon Topraklarındaki Kızılderililerde şamanlarının cennet gibi diğer dünyalara ziyaret yapması çok yaygın bir temadır[23].

Guçinler tabuyu bozma, ruh kaybı (spirit loss) ya da büyü dolayısıyla hasta olduklarına inanıyorlardı. Büyü, şaman ya da büyücüler tarafından yapılırdı. Şifacılar şamandırlar, flebotomi ya da şifalı bitkilerle[24] değişik tedavi usuleriyle iyileştirirlerdi[4].

Ölümün, Guçinlere göre şaman ve büyücülerin yaptığı eylemler sonucu olduğuna ya da kötü ruhlarca oluşturulduğuna veya ruh kaybı sonucu oluştuğuna inanılır. Bir kişi akrabası ölünce, ağlayarak, kendini suya atarak, saçlarını yolarak, vücudunu yaralayarak, yiyecek ve mala mülke zarar vererek yas tutar. Kendi klanı dışında başka bir klandan kişiler ölüyü temizler, boyar, giydirir, sarar ve uygun bir mezara yerleştirir. Mezar olarak daha çok ağaçların üstü ya da ağaç kovukları veya ağaçtan yapılan yüksek iskele kullanılır. Bazen de toprağa (zemin donmuş ise üzeri kayalarla örtülür) gömülürdü. Tüccar ve misyonerlerin gelişiyle birlikte ölüler tamamen toprağa defnedilmeye başlanmıştır. Ölen kişinin ruhunun hayalet olarak yaşadığına inanılır[4].

Hristiyanlık

Kilise önünde Guçinler, Arctic Village, Alaska, Temmuz 1926
Neetsʼąįį Gwich’in coğrafyasında Episcopal Kilisesi, Arctic Village, Alaska (Vashrąįį K’o˛ o˛)

Hristiyanlık Guçinler arasında misyonerlerce yayılmış olup bugün çoğu Anglikan, birazı da Katoliktir. Kuzeydoğu Alaska'da Guçinler arasında 1860 ların başlarında Hristiyanlığın yayılması konusunda Anglikan (James Hunter, William West Kirkby, Robert McDonald) misyonerlerin ve Roma Katolik Kilisesine bağlı Oblat rahiplerin (Henri Grollier, Jean Seguin) rekabeti damga vurur. Bazen yüksek gerilimli ve dramatik çatışmalara sahne olan Anglikan ile Oblat misyonerlerin o zamanki bu rekabeti günümüzde Guçinler arasında süregelen mezhep çatışmalarıyla hâlâ canlı tutulur[8].

18. yüzyılın ortalarına doğru Anglikan ve Oblat Hristiyan misyonerler, geleneksel kültürün yapı taşları olan şarkılar, danslar, potlaçlar, şamanlar, bebek öldürme (infanticide), çok karılılık ve çok kocalılık gibi uygulamaları ortadan kaldırmak için uğraştılar ve bunda da başarılı oldular[4].

Ekonomi

Avcılık ve toplayıcılık

Guçin coğrafyası Kuzey Kutup Dairesinde kabaca 65° ve 69° Kuzey enlemde, 130° ve 150° Batı boylamında yer alır. Burası büyük ölçüde tayga ve dağ tundrası biyomlarından oluşur. Permafrost ve karasal iklimin hakim olduğu bu coğrafyada kışlar uzun, yazlar ise şaşırtıcı derecede sıcak geçer[4].

Erkek rengeyiği (vadzaih choo), Alaska
Alaska'da rengiyiği sürülerinin dağılımı

Diğer Atabasklar gibi Guçinler de avcı ve toplayıcı halklardandır. Ana besin kaynağını rengeyiği (vadzaih) oluşturur. Yukon Nehrinin kuzey kollarından Porcupine Nehri (Ch’oonjik) vadisinde insan yerleşimi muhtemelen 11.500 yıl önceye dayanır[25] ve burası Alaska Guçinlerinin en yoğun olduğu yerlerdendir ve adını bu nehirden alan ve daha çok Alaska'da, birazı da Kanada'da yaşayan Porcupine rengeyiği (Rangifer tarandus granti) alt türü, sayılarında dalgalanma olsa da, yaklaşık 125.000 başlık sürü oluşturur ve kışlama ile buzağılama (Vadzaih googii vi dehk’it gwanlii[26]) alanları arasında her yıl 2.500 km lik yeryüzündeki en uzun kara memelisi göçünü yapar. Bu rengeyiği alt türü "rutin" biçimde Guçinler dışında bölgedeki diğer halklar olan Nunamiut ve Uummarmiut İnyupikleri, Batı Kanada İnuitleri, Hanlar ve Kuzey Tuçonları tarafından da avlanır. Arctic Milli Yaban hayatı Sığınağının (Arctic National Wildlife Refuge) insan yerleşiminde olmayan kısmı vahşi rengeyiklerinin avdan uzak olduğu alandır.

Kanada'da Kuzeybatı Topraklarındaki Guçin bölgesinde (Gwich’in Settlement Area) rengeyiğinin üç alt türü görülür:[27]

Alt tür İngilizce adı Bulunduğu Guçin yerleşimi Genel olarak bulunduğu yerler Notlar
Rangifer tarandus caribou Boreal woodland caribou Daha çok Inuvik ve Tsiigehtchic; son yıllarda bazen Fort McPherson; nadiren Aklavik Mackenzie Deltasının batısı ile Peel preserve Büyük alanda küçük gruplar hâlinde
Rangifer tarandus granti Porcupine caribou Fort McPherson ile Aklavik için çok önemlidir; Dempster Highway'a kadar seyahat eden Tsiigehtchic ve Inuvik sakinlerince kullanılır Arktik Kıyı'dan Yukon dağlarının içlerine kadar göç eder; Fort McPherson ve Dempster Highway'ın karşısından batıya göç eder Guçinler için en önemlisidir ve düzenli hareketi olan büyük sürüleri vardır ve bunları avlamak diğer alt türlere göre daha kolaydır
Rangifer tarandus groenlandicus Bluenose caribou Bazen Tsiigehtchic sakinleri kullanır; diğerleri ise nadiren Porcupine alt türü kadar sık olmasa da bu da Guçinlerce avlanır Inuvialuit Settlement Region'un kıyı bölgelerinden Sahtu bölgesine kadar yazın/buzağılama zamanı göç eder

Guçinlerde rengeyiği ana av olsa da sığın (Alces alces gigas) ve ayı gibi iri avları da avlarlar. Bunların dışında kızıl tilki (Vulpes vulpes alascensis), Kutup tilkisi (Vulpes lagopus), Kanada vaşağı (Lynx canadensis), Kutup porsuğu (Gulo gulo luscus), Amerika sansarı (Martes americana), kakım (Mustela erminea), gelincik (Mustela nivalis), Amerika vizonu (Mustela vison), Kuzey Amerika su samuru (Lontra canadensis), kunduz (Castor canadensis), misk sıçanı (Ondatra zibethicus), oklu kirpi (Erethizon dorsatum myops), Amerika kızıl sincabı (Tamiasciurus hudsonicus), Arktika gelengisi (Spermophilus parryii), Alaska marmotu (Marmota broweri), Amerika tavşanı (Lepus americanus) gibi ufak hayvanları genellikle kürkleri için tuzaklama yöntemiyle yakalarlar[28].

Kuş (dzhiig) türleri de avlanan hayvanlar arasındadır.

Balıklar (łuk) için uygun ortam olan Yukon Nehri ve bu nehre dökülen kollarda Pasifik som balığı, Coregonus, Prosopium, Stenodus leucichthys, Salvelinus alpinus, Thymallus arcticus, Lota lota gibi balıklar avlanır[28].

Köpekler Alaska Atabaskları için at gibi yardımcı olan hayvandır. Geleneksel Atabask yaşamında köpeklerin sığın ve rengeyiğini kovalayıp istenen yöne sürmek, kızak ve tobagan çekmek, et ve deri gibi yükleri taşımak gibi birçok yararı görülür. Rengeyiği derisinden yapılan ve köpeklerin sırtına bağlanıp yüklenen çantalara köpek çantası (dog packsack) denir ve içine taze ya da kurutulmuş et konarak kamp ya da köye taşıtılır. Bu köpek çantalarına Alaska'da Guçin, Koyukon, Tanana ve Denağinalarda, Kanada'da ise Han, Tuçon ve diğer Batı Kanada Atabasklarında rastlanır. Köpek çantaları sert olduğu için daha çok rengeyiğinin bacak derisinden yapılır ve dış yüzeyine kürk geçirilerek dikilir. Biçimi köpeğin anatomisine uygun olarak uzun ovaldir. Çantanın bağlama kayışları sığın derisinden yapılır. En irileri 25-50 pound yük taşıyabilirler. Guçinler ilkbaharda göller arasında ördek ve misk sıçanı ya da dağ içlerinde rengeyiği ve sığın avlamak için kamplara taşınırken ve oradan geri dönerken uzun yolculuk süresinde et ve derileri bu köpek çantalında taşırlar[29]. Köpek kızakları esas olarak Eskimoların en eski ve yaygın ulaşım ve taşıma aracıdır. 19. yüzyılda İç Alaska'ya gelen Avrupalı kürk tüccarlarının gözlemlerine göre köpek kızağı yalnızca Eskimolara komşu olan Koyukon, Değinak ve Holikaçuk gibi Atabask halkları kullanıyordu. Bunlar köpek kızaklarını Yupik ve Eskimo komşularından öğrenmişlerdir. Zira Guçin, Tanana, Ahtna ve diğer Atabasklar köpek kızağını kullanmaz, kızak ve tobaganlarını kendi elleriyle çekerler, köpekleri daha çok sırtında yük taşıyacak hayvan olarak kullanırlardı[30].

Yukon Flats National Wildlife Refuge

Avcılıkta kullanılan yayları (k’ìłtąį‘[31]) huş ağacından, okları (k’ì’[32]) ise ladin ağacından yaparlar. Ok ucu (temren) çakmaktaşı ya da boynuzdan imal edilir[4].

Balıkçılık için ahşap savaklar ve söğüt ağacından örülen sepet tuzaklar ve bükülmüş söğüt kabuğundan ağlar kullanılır. Olta iğnesi ucu rengeyiğinin metakarpal kemiklerinden, zıpkın ise ağaçtan ve kemik uçludur[4].

Daha çok kadınlar tarafından toplanan bitkiler besin olarak ya da eşya yapım malzemesi olarak kullanılır. Üzümsü ve böğürtlensi yabani meyveler toplanır[28].

1997 yılında Gwich'in Social and Cultural Institute ile Aurora Research Institute (ARI) ortaklığında yapılan Guçin yaşlılarıyla etnobotanik çalışmalarının sonuçları Alestine Andre ile Alan Fehr tarafından “Gwich’in Ethnobotany: Plants Used by the Gwich’in for Food, Medicine, Shelter and Tools” adıyla 2002 yılında basılmıştır. Bu çalışmaya göre Guçinler bitkilerden besin başta olmak üzere değişik amaçlarla yararlanıyorlar: besin (Betula papyrifera ile Betula glandulosa türünden huş şurubu elde edilir, Arctostaphylos rubra, Arctostaphylos uva-ursi, Ribes hudsonianum, Ribes triste, Empetrum nigrum, Vaccinium uliginosum, Vaccinium vitis-idaea, Rubus strigosus, Rubus acaulis, Rubus chamaemorus, Hedysarum alpinum, Epilobium angustifolium, Equisetum arvense, Ledum palustre, Shepherdia canadensis, Allium schoenoprasum, Alnus crispa, Polygonum alaskanum, Rosa acicularis, Picea mariana, Picea glauca, rengeyiği likeni, söğüt), tıbbi (40 kadar bitki kullanılır), yem (huş ve söğüt), temizlik (atkuyruğu, turba yosunu, rengeyiği likeni), ateş tutuşturmak için (huş ve söğüt ağaçların gövdesinde olan ve edinìichii denilen Phellinus igniarius türü kav mantarı, Picea mariana ve Picea glauca türlerinden ladin), yakacak (Sphagnum yosunu, Populus balsamifera, Alnus crispa, Picea mariana ve Picea glauca türlerinden ladin, Larix laricina, söğüt), döşeme yaygısı (Betula glandulosa türünden huş ağacı, ladin, söğüt), barınak (ladin, söğüt, Sphagnum yosunu), boya (Vaccinium vitis-idaea, Alnus crispa türü kızılağaç), bebek bezi (Sphagnum yosunu), oyun (söğüt dallarından halka yapılarak nehre atılır ve kıyıdaki çocuklar bu halkaları değnek yardımıyla yakalamaya çalışırlar), oyuncak (kavak), çalgı (söğüt), araç gereç (huş, kavak, ladin, Larix laricina, söğüt), pipo (Boschniakia rossica), tütün (Phellinus igniarius), böcek-savar (Phellinus igniarius, Artemisia tilesii), naftalin güve-savar (Phellinus igniarius), iz işaretleyici (Sphagnum yosunu)[33].

Günümüz Guçinlerinde avcılık, balıkçılık ve mevsimlik istihdamdan oluşan karma ekonomi görülür. Yazın balık tutma, meyve toplama ve tüy dökümü zamanı kuşları yakalama, yaz sonu ve sonbaharda rengeyiği ve sığın avlama, kışın ve ilk bahar aylarında ise avlama ya da tuzaklama yapılır[4]. Tuzaklama gibi ufak avcılıklar daha çok ailelerce yapılırken, daha büyük olan avlarda ve kısa süreli yoğun balıkçılıkta aileler ortaklarıyla birlikte avlanırlar[4].

Tsiigehtchic'ten Inuvik'e doğru Dempster Highway yolu, Kanada, 2010

Ulaşım

Mevsimine göre ulaşım araçları değişir. Kışın avlanırken ufak, seyahat ederken büyük kar ayakkabıları (aih) kullanılır ve bunlar huş kabuğundan imal edilir. Kardan gözleri korumak için deri ya da tahtadan kar gözlüğü kullanılır. Yazın ulaşım ise iskeleti ladin ağacından yapılıp sığın derisiyle kaplanan kayık ile huş kabuğundan yapılan kano kullanılır. Ayrıca iki tip (direkli büyük ile rengeyiği derisinden yelkenli) sal (raft) kullanılır ve bu sallar ladin ağacından yapılan küreklerle çekilirler[4].

Huş kabuğundan yapılan kanolar (k’ii tr’ih) avcılık ve seyahat için kullanılır. Seyahat kanoları 6–9 m olurken, avcılık kanoları bundan daha küçüktür. İskeleti huş ya da söğüt ağacından yapılan kanolar ladin kökleriyle dikilen huş kabuğu kaplamadır ve kürek (k’ii tr’ihtaa’aii) ile kullanılırlar[34].

Tobagan (chąąvał), Alaska İngilizcesinde Yukon kızağı (Yukon sleigh) olarak da adlandırılan, avcılıkta, et çekmede, odun ve su taşımada, yolcu taşımada kullanılan ucu öne kıvrık deri kızaktır ve arkası birbirine bağlı iki uzun tahtalıdır. Yokuş aşağı inerken sürücünün durdurması ya da kontroletmesi için fren sistemi de bulunur. Ahşap kısmı huş ağacından yapılır ve uç kısmı buhara tutulup yumuşatılır ve bükülür. Başlangıçta insan gücüyle sürülen tobagganlar erkeklerin önden çekip kadınların da arkadan ittiği kızaklardı. Avrupalılarla karşılaşmadan sonra çekim işi köpeklerle yapılmaya başlanmıştır. Günümüzde büyük tobaganlar snowmobile arkasından çekilir[35]. Kızak arkasında seyahat sırasında korunması için değerli şeylerin ya da kuru balık ve kuru et gibi yiyecek malzemesinin konduğu kızak çantası (khał o¸htsuu) bulunur. Bu kızak çantaları kirpi işi ya da boncuk işi ile bezeli ve saçaklı olur[36].

Özel günlerde Guçin şefleri ve zengin kişiler kızak köpeklerinin sırtına çanları (denletl’eeze ya da lagal’yuu) olan boncuk işiyle süslü saçaklı kadife battaniyeler (łąįį ts’at) örter. Köpek battaniyeleri genellikle dört ya da altı takım olarak tasarlanır[37].

Ticaret

Circle, Alaska'dan (Dan Zhit Haainlaii) Ft. Gibson'a gidecek olan köpek kızaklı posta takımı, 1900

Eskimolarla ticaret: Avrupalı merkantilistler bölgeye gelmeden önceleri, Guçinler Kanada'da İnuviaulit (Siglit), Alaska'da ise sahildeki İnyupik (Taġiuġmiut) Eskimolarıyla ticaret yapıyorlardı. Eskimolardan fok derisi ile Avrupalı balina avcılarının Eskimolara getirdiği su kaynatma kaplarını (çaydanlığı) alıp karşılığında da Eskimolara kutup porsuğu derisi, ladin kökünden örme sepet ve diğer ürünleri veriyorlardı[4]. Yukon Nehrinin yukarılarında yaşayan Guçinler nehrin Bering Denizine akan aşağı kısımlarındaki Yupiklerle ticaret yaparlar ve onlardan parka gibi giyim eşyası alırlar[38].

Kızılderililerle ticaret: Alaska'daki Batı Guçinleri diğer Kızılderililerden daha çok bakır bıçak alırlardı[4]. Doğal bakır (native copper) Alaska Atabasklarının bildiği metallerden biridir ve bakırdan imal edilen bıçaklar Ahtna, Tuçon ve Yukarı Tananalar tarafından ayı ya da insan ödürmek için kullanılıyordu[39].

Avrupalılarla ticaret: Merkantilist Avruplıların bölgeye ulaşmasından sonra onlarla en aktif ticaret başlamış oldu. Guçinler ticaret karakollarında Avrupalılara sansar, kunduz ve misk sıçanı kürkleri ile değişik et ve balık verirken, Avrupalılardan su ısıtıcı (çaydanlık), bıçak, hançer, eğe, çakmak, fire steels, ice trenches gibi "demir işi" ve bone, kemer, capotes (Hudson's Bay point blanket), jartiyer (gartering), battaniye ve tozluk (leggings) gibi "kuru mal" aldılar. Fakat Avrupalılardan alınan en önemli ticaret ürünleri silah, barut, top, shot, tütün ile boncuk ve denizdişi kabuğu olmuştur[4].

Şirketleşme

Rus Amerikası döneminde ABD'nin Ruslarla birlikte idare ettiği Alaska'yı 1867 yılında Rus İmparatorluğundan satın almasından bu yana 100 yıldır çözülemeyen yerlilerinin (Eskimo ve Kızılderililerin) toprak taleplerini çözmek üzere ABD Kongresinde 18 Aralık 1971 tarihinde başkan Richard Nixon tarafından imzalanarak yürülüğe giren ve ABD tarihinin en büyük toprak talebini karşılayan yasa olan Alaska Yerli Talepleri Çözümleme Yasası (ANCSA , Alaska Native Claims Settlement Act) gereği kurulan Alaska Yerli Bölge Şirketlerinden Doyon, Limited (DOYON) yerli bölge şirketine bağlı 9 köy şirketi Guçinlere aittir. Köy şirketleri topraklarının yüzey hakkına sahiptir, fakat bölge şirketleri hem köy şirketlerinin hakkına hem de toprakların yeraltı hakkına sahiptir.

Yerli Köy Şirketi Yerleşim Guçin kabilesi
Beaver Kwit'Chin Corporation Beaver
Chalkyitsik Native Corporation Chalkyitsik Draan’jik Gwich’in
Danzhit Hanlaii Corporation Circle Danzhit Hanlaih Gwich’in
Gwitchyaazhee Corporation Ft. Yukon Gwich’yaa Gwich’in
Kian Tr'ee Corporation Canyon Village
Neechootaalichaagat Corporation Birch Creek, Kantishna
Northway Natives Inc. Northway
Tihteet'aii Inc. Birch Creek Dendu Gwich’in
Venetie Indian Reservation Venetie Neets'aii Gwich'in

Kültür

Giyim Kuşam

Giysi

Yazlık kıyafetiyle Gwich’yaa Gwich’in kabilesinden avcı Guçin erkekleri, Fort Yukon, Alaska, 1847

Geleneksel Atabask erkek giyimi olarak rengeyiği derisinden yapılan daracık pantolon ile üste giyilen ve önden ve arkadan kasıkları ve popoyu örtecek biçimde sivri üçgen kuyruk (vitł‘èets’al ch’ok[40]) uzatımlı tünik gömlekler (ch’adhah ik[40]) kullanılır. Hem pantolon hem de gömlekler yoğun biçimde eskiden kirpi dikeniyle (k’uh) bezenirken Avrupalı kürk tüccarlarının gelmesinden sonra bu bezeme cam boncuklarla yapılmaya başlanmıştır[5]. Deriler Chalkyitsik'in yukarılarında bolca olan aşı boyası (tseeyh) ile sarımsı kahverengiye boyanır[40]. Süslü ve ince yapılı elbiseler tören ya da şenlik gibi topluluk önüne çıkıldığında giyillirdi[4].

Kışlık kıyafet olarak deri eldivenler ile baş giyimi olarak kadınlar deriden başlık kullanırken, erkekler kulakların ve başın üzerinden dar bir kürk şerit bağlar[4].

Yupik Eskimolarıyla yapılan ticarette alınan gelengi parkası (tthaa dhah ik), kadın parkası olarak kullanılır ve başlıksız olur ve gelenginin sırt kürkünden yapılıp, beyaz rengeyiği, su samuru ve Kutup porsuğu kürklerinden dekoratif parçalarla süslenir[38].

Bir bebek doğduğu zaman, aile dostları bebek için boncuk işi hediyeler getirir. Bunlar, bebek botu, bebek şapkası, bebek terliği ve eldivenlerdir. Çocukları sırtta taşımak için kullanılan boncuk işi bebek kayışları (tł’ôot’aii ya da ts’uhneegaanh tl’ooł) çoğunlukla büyükanneleri tarafından yapılır ve sağlam olduğu için sığın derisi kullanılır[41]. Çocuk parkaları (geh dhah ik) yumuşak olması için tavşan kürkünden yapılır[42]. Çocukların parmaksız ya da parmaklı eldivenleri sığın, kurt gibi değişik hayvanların kürk ve derilerinden yapılır ve üzeri boncuk işlemeyele süslenir[43][43]. Çocuk pantolonları mokasenle tek parça tulum gibi de yapılır[44].

Ashton-Potter Limited tarafından basılan ve Kanada posta idaresince (Canada Post) 4 Nisan 1975 günü tedavüle sunulan Indians of the Subarctic (Arktikaltı Kızılderilileri) serisinden Ceremonial Dress (tören elbisesi) başlıklı 12.5 delikli 8¢ lik posta pulunda sanatçı Lewis Parker'ın resmettiği Guçin (Kutchin) tören elbisesi Georges Beaupré'nin yorumuyla nakşedilmiştir[45].

Mokasenler (kwaiitryah ch’ok) deriden yapılıp sinir kirişiyle dikilir ve üzerleri cam boncuk işiyle bezenir[46].

Takı ve beden süslemesi

Hem erkekler hem de kadınlar uzun saçlı olur, burunlarına (nasal septum kısmına) boncuk, denizkabuğu ya da balina kemiğinden hızma takar, kulaklarını delerdi. Erkeklerin saç stilleri daha ayrıntılı ve kültürel ögelerle doludur. Yağlı, aşı boyalı ve kuş tüyü takılı olurdu[4].

Dövme kadınlarca estetik sebeplerle, erkeklerce ise savaş mağdurları için kollarna dövme yaptırırdı[4].

Sanat

Sığın kılından boncuklu kutu, Fairbanks, Alaska

Alaska yerli sanatı içinde değerlendirilen Guçin sanatında taş, diş, boynuz, kemik, deri, tahta, tendon ipi, sert kabuklu tohum çekirdeği, denizdişi kabuğu gibi doğal malzemeler kullanılır. Guçin sanatı günümüzde daha çok boncuk işiyle (naagąįį) dikkatleri çeker. Fort Yukon'daki Gwich’yaa Gwich’in kabilesi, geçmişte oklu kirpinin (Erethizon dorsatum) ok denilen dikenleriyle (k’uh) kirpi işini (porcupine quillwork)[47] ceket ve eldivenlerde birincil süsleme öğesi olarak yaparken, 1800 lerin sonunda cam boncukların Avrupa'dan gelişiyle birlikte hızlı bir değişim yaşanmış ve kirpi işi yerini büyük ölçüde boncuk işine (beadwork) bırakmıştır. Bu boncuklar Avrupalılarca değiş tokuş yöntemiyle Alaska içlerine sokulmuştur. Boncuklarla birlikte yeni tasarım yolları da açılmıştır ve bunlardan biri de Kanada'daki Katolik misyonerlerce 19. yüzyılda Alaska'nın batısına kadar yerlilere öğretilen çiçek tasarımlarıdır. Bu boncuk işi çiçek tasarımları günümüzde de yapılmaktadır[5]. Günümüzde bot, ceket ve eldivenlere yaptıkları kullanımlık ve dekoratif boncuk işi sanat ürünleriyle tanınırlar. Geleneksel huş ağacının kabuğundan yapılan kanolar ile kar ayakkabısı bir diğer sanat ürünleridir. Guçinlerde ayrıca resim sanatı da gözde olan yeni sanatlar arasındadır[48]. Guçinlerin rengeyiği derisinden yaptıkları geleneksel giysileri de vardır ve bunlar yerli kültüre sahip çıkma kaygısıyla ve ekonomik getirisinden dolayı günümüzde proje hâlinde desteklenip teşvik edilmektedir. Bu deri giysilerde aksesuar olarak oklu kirpi dikeni ile Elaeagnus commutata iğdesinin tohumları (çekirdekleri) kullanılır[49]. Elbise, kar ayakkabısı ve kızaklarını sarımsı kahverengi aşı boyasıyla renklendirmek için ovarlardı[4].

Guçinlerin kullanımlık eşyaları ayrıca sanat ürünleri arasında da yer alır. Bunlar içinde, taştan keser, çakmak taşından ok başı (temren), taştan ve kemikten deri kazıyıcılar, delgiler, kunduz-kesici biz (beaver-incisor awls), Dall yaban koyununun boynuzundan kaşık, tavşan derisinden battaniye, rengeyiğinin bacak derisinden çanta ile rengeyiği derisinden kayış (babiche) ve yine rengeyiğinin sinirinden örgü ve bağlama ipleri yapılır. 19. ve 20 yüzyılda bütün bu kullanımlık sanat (industrial arts) ürünlerinin çoğu kaybolmuştur[4].

Mutfak

Guçinlerin ana protein ve lipit kaynakları rengeyiği, sığın, Pasifik som balığı, whitefish (Coregonus ile Prosopium türleri) ve tavşan; ana karbonhidrat kaynağı ise undur[28].

Et ve balıklar daha çok haşlanarak ya da kızartılarak tüketilir. Kemik iliği, rengeyiği ile sığının fetusu, tatlısu gelincik balığının karaciğeri de yenir. Et ve balık taze olarak tüketildiği gibi, kurutularak diğer zamanlarda yemek üzere depolanır. Günümüzde geleneksel besinler yanında Batılılarca getirilip alıştırılan un, çay, şeker, pirinç ve fasulye gibi besinler de yemek kültürünün bir parçası olmuştur[4].

Yenmesi tabu olan hayvanlar arasında kuzgun, tilki, kurt, köpek ve kartal sayılabilir[4].

Kızılderili dondurması Guçinlerin it’suh dediği yemektir ve bu yemek kurutulmuş balık ile Vaccinium vitis-idaea, Vaccinium uliginosum, Arctostaphylos uva-ursi ve Empetrum nigrum meyvelerinin birlikte dövülmesiyle hazırlanır ve içine balık yağı ile şeker katılır[50].

Empetrum nigrum (dineech’uh)

Haziran ortalarında iki hafta içinde huş (Betula papyrifera ile Betula glandulosa) ağacının gövdesi çizilerek sızan özsuyuna huş şurubu (k’ii chų’, k’ii chuu) adı verilir ve besin olarak tüketilir[50].

Alçak boylu Arctostaphylos rubra’nın yenebilen meyveleri (dzhii ndèe’, shih jak) kırmızı frenküzümünü andırır[50][51]. Ribes hudsonianum türünden frenk üzümünün siyah meyveleri (deetree jàk) yaz sonunda toplanarak çiğ tüketilir ya da reçel yapılır veya meyve ve yaprakları kurutulup çay olarak tüketilir; kışın ise sapları toplanıp çay gibi demlenir[50]. Empetrum nigrum türünden bodur bitkilerin meyvesi (dineech’uh) ağustos ile eylül aylarında toplanarak sevilerek tek başına çiğ tüketilir ya da diğer meyvelerle karıştırılarak yenir[50]. Vaccinium vitis-idaea meyveleriyle birlikte kurutulmuş balıktan yapılan it’suh adlı yemeğin terkibine girer[50]. Vaccinium uliginosum türünün meyveleri (jàk zheii, jak nalyuu) yenir[50]. Vaccinium vitis-idaea türünün meyveleri (natł'at) de sevilerek tüketilir.

Hedysarum alpinum’un kökleri (treh, trih) çiğ olarak ya da bazen ördek ya da balık yağıyla birlikte yenir[50].

Yerli hakları

Arktik Milli Yaban Hayatı Sığınağı (İnyupik ve Guçin topraklarında)
Arktik Milli Yaban Hayatı Sığınağı (İnyupik ve Guçin topraklarında)

Kanada'da 20. yüzyılın başlarında, 1920 yılında Fort Norman'da petrol bulunmasıyla birlikte Kanada hükümeti Kanada Guçinleri dahil kuzeydeki yerli halklara yönelmiş ve 1921 yılında imzalanan Treaty No. 11 (1921)[52] adlı anlaşmayla bölgedeki yerlilerin haklarına ve arazilerine düzenlemeler getirmiştir. 20. yüzyılın ikinci yarısına ise Guçinlerin yaşamını ve Guçin topraklarındaki enerji kaynaklarını kontrol etmek gibi yoğun ulusal çıkarlar damga vurur. Kanada hükümeti yarı göçebe arazi yaşamı yerine yerleşik köy yaşamına geçirip örgün eğitim verdiği Guçinlere ayrıca ücret artışı sağlanmış iş fırsatı, aile yardımı, yaşlılık aylığı gibi yenilikler de getirmiştir. Buna karşılık, Guçinlerin kendi yaşamlarını daha fazla kontrol etmiş ve eğitim, mal ve işlere yüksek değer vermiştir. 1990 ların başlarında ise Kanada Guçinleri Yukon ve Kuzeybatı Topraklarında arazi iddialarını yüksek sesle dillendirmeye ve aktif hareket etmeye başlamışlardır. 2002 yılında ise, sürdürülebilir orman ve vahşi yaşam hasadı (avcılık ve toplayıcılık) ile Guçin topraklarından doğal gazın taşınmasını kontrol istekleri gibi en yüksek konulara eğilmişlerdir.[4].

Amerika Birleşik Devletlerinde ABD hükümetinin ANCSA yasasını 1971 yılında imzalamasından sonra Alaska Guçinleri arazi haklarından nakit para karşılığı kısmen vazgeçip ekonomik yönden rahatlamış, yerel yönetimlerde söz sahibi olmuş ve dil ve kültürünü yaşama ve yaşatma hakkına kavuşmuştur. Fakat günümüzde ellerinden ANCSA yasası gereği alınan ve İnyupiklerin topraklarıyla birlikte oluşturulan Arktik Milli Yaban Hayatı Sığınağındaki (Arctic National Wildlife Refuge) petrol sondaj çalışmalarına karşı çıkmaktadırlar[4]. Alaska Guçinleri en aktif lobi faaliyetleriyle politika yapan ender Kızılderili gruplarındandır.

Örgütlenme

Tanana Chiefs Conference adlı kâr amacı gütmeyen konsorsiyumda temsil edilen İç Alaska'nın Yukon Flats Subregion denilen alt bölgesindeki Alaska Guçinlerinin (Batı Guçinlerin) regional bandları:

Gwich'in Council International (GCI): Alaska ve Kanada'daki 9.000 kişilik bütün Guçinleri bir çatı altında toplamak ve Arctic Council'de temsil edip bölgeyi ilgilendiren kararlarda aktif rol oynayabilmek için 1999 yılında Kanada'nın Inuvik şehrinde Gwich'in Tribal Council önderliğinde kurulan kâr amacı gütmeyen kuruluş. Kurucuları arasında Alaska'dan altı (Arctic Village, Chalkyitsik, Fort Yukon, Birch, Circle, Venetie) kabile birlikleri ile Kanada'daki iki (Old Crow, Yukon'daki Vuntut Gwitchin First Nation ve Kuzeybatı Topraklarında Beaufort Delta bölgesindeki Gwich'in Tribal Council) kabile birliği bulunur. GCI sekreterliği Kanada'daki Gwich'in Tribal Council (Inuvik, Kuzeybatı Torakları) ile Vuntut Gwitchin First Nation (Old Crow, Yukon) arasında dönüşümlü olarak yapılır[53].

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ↑ "Gwich'in Council International"
  2. 1 2 Alaska Native Language Center : Gwich'in (Kutchin)
  3. ↑ Alaska Native Language Center : Alaska Native Languages / Population and Speaker Statistics
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 Krech, Shepard. "Gwich'in." Encyclopedia of World Cultures Supplement. 2002. Retrieved November 03, 2012 from Encyclopedia.com
  5. 1 2 3 4 Anchorage Museum: Athabascan Indian history and culture
  6. ↑ Dene–Yeniseic Symposium, University of Alaska Fairbanks, February 2008, accessed 30 Mar 2010
  7. ↑ Shannon Michele McNeeley (2009), Interior Alaska : Russians explore Interior Alaska
  8. 1 2 Mishler, Craig (1989), Missionairies in Collision: Anglicans and Oblates among the Gwich‘in, 1861-65, Arctic, Vol.43, No.2 (June 1990) P.121-126
  9. ↑ Alaska Native Language Archive : Guide to the Gwich'in Athabaskan Language Collection
  10. ↑ GRRB : About the Gwich'in Settlement Area (GSA)
  11. ↑ Inuvialuit Settlement Region
  12. ↑ Gwich'in Settlement Region
  13. ↑ Gwich'in Arbitration Panel
  14. ↑ GTC Chart (Governance)
  15. ↑ Ehdiitat Gwich'in Council
  16. ↑ The Map of Indigeneous Peoples and Languages of Alaska
  17. 1 2 3 Celebrating Alaska Natives and Alaskan Indian Communities : Athabascan Indians
  18. 1 2 3 Athabascan Music & Gwich'in Fiddling
  19. 1 2 Working Effectively with Alaska Native Tribes and Organizations Desk Guide, A desk guide for United States Fish & Wildlife Service Employees on Alaska Native cultures, history, federal laws, organizations, consultation and federally recognized tribes
  20. ↑ Peter Bowers (2009), Old-time Music in Alaska: Then and Now
  21. ↑ Byron, Janet (1996). Country Music Lover's Guide to the U.S.A. (1st ed. ed.). New York: St. Martin's Press, p. 13
  22. ↑ Shepard Krech (1982) The Death of Barbue, a Kutchin Trading Chief, Arctic, v. 35, no. 3, Sept. 1982
  23. ↑ McClellan, Catharine (1956). Shamanistic Syncretism in Southern Yukon Territory. Transactions of the New York Academy of Science, series 2, 19(2): 130-137.
  24. ↑ Gwich'in Social & Cultural Institute : Plant Database : Medicine
  25. ↑ Stories of the Porcupine
  26. ↑ http://www.gwichin.org/reports/acrc_proposal-08.pdf
  27. ↑ Kristi Benson, Gwich’in Traditional Knowledge: Woodland Caribou, Boreal Population, Gwich’in Social and Cultural Institute, March 31, 2011
  28. 1 2 3 4 http://dice.missouri.edu/docs/nadene/Gwichin.pdf
  29. ↑ Alaska Native Collections : łeek haał leł “dog packsack”
  30. ↑ Alaska Native Collections : łeendenaalyoye “old-style dog harness”
  31. ↑ Alaska Native Collections: k’ìłtąį‘ “bow”
  32. ↑ Alaska Native Collections: k’ì’ “arrow”
  33. ↑ Gwich'in Social & Cultural Institute : Plant Database
  34. ↑ Alaska Native Collections: k’ii tr’ih “birchbark canoe”
  35. ↑ Alaska Native Collections: chąąvał “toboggan, old-style toboggan made with animal skin”
  36. ↑ Alaska Native Collections: khał o¸htsuu “sled bag”
  37. ↑ Alaska Native Collections: łąįį ts’at “dog blanket”
  38. 1 2 Alaska Native Collections: tthaa dhah ik “ground-squirrel skin parka”
  39. ↑ H. Kory Cooper (2011), The life (lives) and times of native copper in Northwest North America
  40. 1 2 3 Alaska Native Collections : ch’adhah ik “skin dress”
  41. ↑ Alaska Native Collections: tł’ôot’aii “baby strap”
  42. ↑ National Museum of the American Indian : Gwich'in (Kutchin) Child's parka
  43. 1 2 National Museum of the American Indian : Gwich'in (Kutchin)Child's mittens
  44. ↑ Sarah Charlie and Ed Krahn, Museums Unit, Cultural Services Branch, Government of Yukon, Canada
  45. ↑ Canada Post stamp
  46. ↑ National Museum of the American Indian : Gwich'in (Kutchin)Moccasins
  47. ↑ Porcupine quillwork and hair
  48. ↑ Native Art Network: Gwich'in
  49. ↑ Ingrid Kritsch and Karen Wright-Fraser (2002), The Gwich’in Traditional Caribou Skin Clothing Project: Repatriating Traditional Knowledge and Skills, Arctic, vol. 55, no. 2 (june 2002) pp. 205– 213
  50. 1 2 3 4 5 6 7 8 Gwich'in Social & Cultural Institute
  51. ↑ Fryer, Janet L. (2008). Arctostaphylos rubra. In: Fire Effects Information System, [Online]. U.S. Department of Agriculture, Forest Service, Rocky Mountain Research Station, Fire Sciences Laboratory. Retrieved 11-11-2011.
  52. ↑ Kenneth S. Coates & William R. Morrison, Treaty Research Report / Treaty No. 11 (1921), for treaties and Historical Research Centre, Indian and Northern Affairs Canada 1986
  53. ↑ http://www.gwichin.org/

Bibliyografya

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 7/17/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.