Timur İmparatorluğu

Timur İmparatorluğu
تيموريان / گوركانى
Gurkānī / Tīmūriyān
1370–1507
 

 

Katalan Atlası'na göre bayrağı

Başkent Semerkand[1]
Dil(ler) Çağatay Türkçesi[2][3] Farsça(resmi dil)[4][5][6]
Din İslam[7][8][9]
Yönetim Monarşi
Emir
 - 1370-1405 Timur
 - 1506-1507 Müzaffer Hüseyin
Tarihi
 - Semerkand ve Herat hükümdarlıkları 1469
 - Semerkand hükümdarlığının yıkılışı 1500
Öncelleri
Ardılları
Çağatay Hanlığı
Altın Orda Devleti
Karakoyunlu Devleti
Celayiriler
Muzafferiler
Safevi Devleti
Babür İmparatorluğu
Şeybani Hanlığı
Türk tarihi
İran tarihi

Timur İmparatorluğu[10], Timurlular Devleti veya Büyük Timur İmparatorluğu (Farsça: گوركانى Gurkānī, tarihe geçtiği adı تيموريان Tīmūriyān), Fars ve İslam medeniyeti unsurları ile Türk-Moğol devlet ve askeri teşkilat unsurlarını bünyesinde barındıran[11] ve soyu Türk-Moğol boylarından biri olan Barlaslar'a dayanan Çağatay Emiri Timur tarafından kurulmuş bir Türk-İslam[12][13][14][15] devleti.[16][17][18][19]

Timurlu İmparatorluğu Hunlar, Göktürkler, Uygurlar, Karahanlılar, Gazneliler, Selçuklular ve Harezmşahlar’ın yıkılmasından sonra Türklerin Türkistan’da kurduğu en büyük devlet olmuş ve bu devirde Türkistan ve Horasan, İslam mimarisi açısından en parlak dönemini yaşamıştır. 15. yüzyılın sonlarından itibaren Türkistan, Harezm, Kırım, Kazan ve Azerbaycan'da Çağatay Türkçesi de yüksek bir kültür dili haline gelmiştir. Dinin, ilim ve sanatın koruyucusu olan Timur; Türkistan’da Türkçenin, Türk sanat ve kültürünün Fars kültürünün baskısı altında yok olup gitmesini önlemiş ve öne geçmesini sağlamış, Türk edebiyatı büyüme ve gelişme göstermiş, sanat, bilim ve edebiyat dünyası Timur Rönesans’ını yaşamıştır .

Timur, Semerkant’ı imparatorluğunun başkenti yaptıktan sonra, şehri görkemli mimarî yapılarla donattırıp seferlerde ele geçirdiği şehirlerdeki alimleri, bilim adamlarını ve öğretmenleri Semerkant'a getirtmiştir. Timur, Türklerinin göçmen hayatı yaşadığı Mâverâünnehr’i şehirleştirmiş, obaları iskân etmiş, su kanalları inşasıyla milleti tarıma geçirmiş, büyük şehirleri ticâret yollarına bağlamış, pek çok kütüphane ve medrese yaptırmıştır.[20] Bu nedenle, 14. ve 15. yüzyıllar Semerkand’ın altın dönemi olarak tarihe geçmiştir. Timur'dan sonra hükümdar olan oğulları ve torunları da aynı şekilde hareket ettiler. Timur ve halefleri döneminde gelişen sanat ve bilim dünyası nedeniyle bu dönem Timur rönesansı olarak anılmaktadır. Timurluların Türkistan'a hakimiyeti Özbek, Kazak ve Türkmenlerin günümüze kadar ulaşacak olan tarihlerinin önemli bir noktasını teşkil eder. 1507'de Timurlular'ın Türkistan'daki hakimiyetine, Özbekler tarafından son verildi. Bu mücadeleler sırasında hanedandan etkinlik gösteren Babür, bir başarı sağlayamayınca önce Afganistan’a, sonra da Hindistan'a çekildi, orada Babür İmparatorluğu'nu kurdu. Timur hanedanı, Babür'ün Hindistan'da kurduğu devlet ile varlığını koruyabildi.

Siyasi tarih

Timur, 1370-1405 yılları arasında yaptığı seferlerle, Harezm, Doğu Türkistan, İran, Azerbaycan, Hindistan Delhi Sultanlığı, Irak, Suriye, Altın Orda Devleti ve Osmanlı Devleti'nin de içinde bulunduğu topraklara hâkim olmuştur. Onun fetihleri, sonuçları açısından, Türk Tarihi'ni derinden etkilemiştir. Böylece, 16. yüzyıldan itibaren Rusya'nın Kafkaslar ve Deşt-i Kıpçak'a doğru yayılması söz konusu olacaktır.

Timur, 1401'e kadar yapılan dört seferle Irak ve Güney Anadolu, 1398-1399 seferleriyle Hindistan Delhi Sultanlığı'nı, 1401-1402'de Suriye'yi fethetti. 1402'de yapılan Ankara Savaşı'nda, Osmanlı Devleti'ni mağlup ederek fetret devrinin başlamasına neden oldu.

Timur'un Türkistan'a hâkimiyeti Özbek, Kazak ve Türkmenlerin günümüze kadar ulaşacak olan tarihlerinin de nirengi noktasını teşkil eder. 1398-1399'da Hindistan Delhi Sultanlığı'na düzenlediği sefer de bölgedeki siyasî ve kültürel yapının değişmesine sebep olmuştur. Ancak Timur'un 1399'da yedi yıl süren Anadolu Seferi'ne çıkıp, 1402 Ankara Savaşı ile I. Bayezid'i yenip, Anadolu'yu ele geçirmesi, Osmanlı tarihinde unutulmaz bir yer tutar. Anadolu'dan sonra Çin seferine çıkan Timur yolda hastalanarak ölmüştür. (1405)

Timur'un ölümünden hemen sonra devlet oğlu ve torunları arasında paylaşılmıştır. Buna göre; Torunu Muhammed başkent Semerkant'ta tahta çıkarken, diğer torunları Pir Muhammed ile İskender İran'da, 3. oğlu Miranşah Bağdat ve Azerbaycan'da, en küçük oğlu Şahruh ise Horasan'da yerleşmişlerdir.

Şahruh, Maveraünnehir bölgesini de ele geçirerek, Herat şehri merkez olmak üzere devletini kurdu. Ardından İran ve Azerbaycan'ı da hâkimiyetine alan Şahruh dönemi (1407-1447), Türkistan'da parlak bir kültür hayatının başlangıcı olmuştur.

Şahruh merkezini Herat'ta kurduğu zaman 16 yaşında olan oğlu olan sonradan Uluğ Bey yani "Emir-i Kebir" olarak anılan Muhammed Tarık bin Şahruh'u 1402'de Timur'un başkenti ve çok önemli bir merkez olan Semerkant'e vali olarak atamıştı. Muhammed Tarık bu şehirde ve Maveraunnehir bölgesinde 1411'den itibaren babasına bağlı ama çok bağımsız bir devlet idare etmeye başlamıştı. Bu dönemde Uluğ Bey bilimsel ve özellikle astronomi ve matematik ile ilgili çok önemli çalışmalar yapmış ve büyük bir alım olarak isim yapmıştı. Kurduğu Uluğbey Medresesi ile buna bağlı 1424-1429'de Semerkant'te kurdurduğu rasathane 1449'da dindar fanatikler tarafından yıkılmadan önce dünyanın en ileri gözlemevi idi. Sahruh'un 1447'de ölümü üzerine, tahta oğlu Muhammed Tarık geçti ve Arapça-Farsça "Emir-i Kebir" veya "Büyük Emir" ünvanının Türkçesi olan Uluğ Bey olarak tarihlerde anılmaya başladı. Uluğ Bey'in 1411'den itibaren emirlik mücadeleler içinde geçmiştir. Bir hile ile oğlu Abdüllatif tarafından 1449 yılında öldürülmüştür ve ülke dahilinde büyük karışıklıklar çıkmıştır.

Miranşah'ın torunu Ebu Said'in Akkoyunlu Uzun Hasan'a yenilmesiyle (1469) Horasan'ın batısında kalan bütün topraklar Akkoyunluların eline geçti.

Timur hanedanından yalnız Hüseyin Baykara (1469-1506) Horasan'da tutunabilmiştir. Başkenti Herat, Orta Asya tarihinde sayılı kültür merkezlerinden biri oldu. Ünlü Türk şair ve ilim adamı Ali Şir Nevai burada yetişmiştir.

Baykara'nın oğlu Mırza'nın hükümdarlığı zamanında, Özbek hükümdarı, Şeybani Muhammed Han'ın başkent Herat'ı ele geçirmesi (1507), Timur hanedanının sonu oldu.

Hanedandan Babür Türkistan'da başarılı olamayınca, Hindistan'a giderek 1519'da Babür İmparatorluğu'nu kurmuştur.

Timur, Cengiz İmparatorluğu'nu yeniden kurmak amacıyla faaliyetlere başlamıştı. İran'ı almış, Hindistan'a da seferler düzenlemişti. Karakoyunlu emiri Kara Yusuf ve Bağdat Emiri Ahmet Celayir Yıldırım Bayezid'e sığındığı zaman. Celayir ve Karakoyunlu Beyleri Timur hakkında atıp tuttular. Erzincan'dan kaçan Mutahharten ise Timur'u Yıldırım Bayezid'e kışkırtmıştı. Bu yüzden Timur Emirleri geri istediyse de, Yıldırım Bayezid bunu reddetti ve bu olaydan dolayı Timur ile Yıldırım Bayezid'in araları açıldı. Anadolu'ya giren ve Sivas'ı yağmalayan Timur, seçme askerlerden oluşan ordusu ile birlikte Anadolu'da ilerlemeye devam etti. Osmanlı Ordusu da harekete geçti. İki ordu Ankara'da Çubuk Ovası'nda karşılaştılar.

Yapılan Ankara Savaşı'nda Yıldırım'ın kuvvetlerinden olan Kara Tatarlar gibi kuvvetlerin Timur tarafına geçmesi Osmanlı Ordusunun dağılmasına neden oldu. (20 Temmuz 1402)

Yıldırım Bayezid, Timur'a esir düştü. Bu savaş Osmanlı Devleti'nin 11 yıl kadar duraklamasına neden oldu. Anadolu Türk birliği dağıldı ve Anadolu'daki beylikler tekrar ortaya çıkarak güçlendi. Başsız kalan Osmanlı Devleti'nde karışıklıklar başladı.

Osmanlı Devleti'nin dört ayrı bölgesinde, şehzadeler tarafından dört ayrı devlet ilan edildi. Bursa, İznik ve İzmit, Timur tarafından yağmalanıp yakıldı, İzmir işgal edildi. 1402'den 1413'e kadar sürecek olan bu iktidar boşluğu ve taht mücadeleleri dönemine Fetret Devri adı verildi.

Timur Sultanları

Unvan İsim Hüküm
Emir
امیر
Timur Lenk
تیمور لنگ
Timur Bey Gurkani
تیمور بیگ گورکانی
1370-1405
Emir
امیر
Pir Muhammed bin Cihangir Mirza
پیر محمد بن جہانگیر میرزا
1405-1407
Emir
امیر
Halil Sultan bin Miranşah
خلیل سلطان بن میران شاہ
1405-1409
Emir
امیر
Şahruh Mirza
شاھرخ میرزا
1405-1447
Emir
امیر
Uluğ Beğ
الغ بیگ
Mirza Muhammed Tarık
میرزا محمد طارق
1447-1449
Bölünme
Maveraünnehir Horasan/Herat/Fars/Irak-ı Acem
Abdüllatif Mirza
میرزا عبداللطیف
Pederkuş
(Baba Katili)
1449-1450
  • Alaüddevle Mirza bin Baysungur
    علاء الدولہ میرزا بن بایسنقر
    ?
  • Mirza Ebu'l-Kasım Babür bin Baysungur
    میرزا ابوالقاسم بابر بن بایسنقر
    1449-1457
  • Sultan Muhammed bin Baysungur
    سلطان محمد ابن بایسنقر
    1447-1451
Abdullah Mirza
میرزا عبد اللہ
1450-1451
Mirza Ebu'l-Kasım Babür bin Baysungur
میرزا ابوالقاسم بابر بن بایسنقر
1451–1457
Mirza Şah Mahmud
میرزا شاہ محمود
1457
İbrahim Mirza bin Alaüddevle
ابراھیم میرزا
1457-1459
Ebu Said Mirza
ابو سعید میرزا
(Ebu Said Mirza, Özbek Ebu'l-Hayr Han (Muhammed Şeybani Han'ın dedesi) yardımı ile Orta Asya'da Timur topraklarının birliğini sağlamasına rağmen, Cihan Şah hakimiyetindeki Karakoyunlu Türkmenleri ile İran'ı bölmek için anlaştıysa da Uzun Hasan hakimiyetindeki Akkoyunlu Türkmenleri, ikisini de yenerek önce Cihan Şah'ı ve daha sonra da Ebu Said'i öldürdü. Devlet, Ebu Said'in ölümünden sonra yeniden dağılma dönemine girdi.)
1451-1469
**Maveraünnehir bölündü Sultan Hüseyin Mirza Baykara
سلطان حسین میرزا بایقرا
1469 1. saltanat
Yadigar Muhammed Mirza
میرزا یادگار محمد
1470 (6 hafta)
Sultan Hüseyin Mirza Baykara
سلطان حسین میرزا بایقرا
1470-1506 2. saltanat
  • Bediüzzaman Mirza
    بدیع الزمان میرزا
    1506-1507
  • Muzaffer Hüseyin Mirza
    مظفر حسین میرزا
    1506-1507
Muhammed Şeybani Han hakimiyetindeki Özbekler Herat'ı fethetti.
Semerkand Buhara Hisar Fergana Belh Kabil
Sultan Ahmed Mirza
سلطان احمد میرزا
1469-1494
II. Ömer Şah Mirza
عمر شیخ میرزا ثانی
1469-1492
Sultan Mahmud Mirza
سلطان محمود میرزا
1469-1495
II. Uluğ Beğ Mirza
میرزا الغ بیگ
1469-1502
Sultan Baysungur Mirza bin Mahmud Mirza
بایسنقر میرزا بن محمود میرزا
1495-1497
Sultan Ali bin Mahmud Mirza
سلطان علی بن محمود میرزا
1495 – 1500
Sultan Mesud Mirza bin Mahmud Mirza
سلطان مسعود بن محمود میرزا
1495-?
Zahirüddin Muhammed Babür
ظہیر الدین محمد بابر
1492-1497
Hüsrev Şah خسرو شاہ
(Zorla)
?-1503
Mukim Bey Argun مقیم ارغون
(Zorla)
?-1504
Muhammed Şeybani Han hakimiyetindeki Özbekler
محمد شایبک خان ازبک
1500-01
II. Cihangir Mirza
جہانگیر میرزا
(Sultan I. Ahmed Tambol'un kuklası)
1497-?
Zahirüddin Muhammed Babür
ظہیر الدین محمد بابر
1503-1504
Muhammed Şeybani Han hakimiyetindeki Özbekler
محمد شایبک خان ازبک
1503-04
Zahirüddin Muhammed Babür
ظہیر الدین محمد بابر
1504-1511
Zahirüddin Muhammed Babür
ظہیر الدین محمد بابر
(Onun döneminde Hindistan'ın sınırları yapılan fetihler ve himaye altına alınan topraklarla en geniş sınırlarına ulaştı. Dedesi Ebu Said Mirza gibi o İran Şahı I. İsmail yardımı ile Orta Asya'da Timur topraklarını yeniden birleştirmeyi başardı. Hakimiyeti altındaki topraklar Gazne'den Hazar Denizi ve Ural Dağları'na kadar uzanmakta olup Kunduz, Hisar, Kabil, Gazne, Semerkand, Buhara, Fergana Vadisi'nden Taşkent ve Seyram'a kadar ulaşıyordu.)
1511-1512
Özbek Übeydullah Sultan عبید اللہ سلطان Maveraünnehir ve Belh'i yeniden fethetti.
1512
Zahirüddin Muhammed Babür
ظہیر الدین محمد بابر
1512-1530
Orta Asya'da Timur İmparatorluğu Özbek Buhara Hanlığı tarafından ortadan kaldırıldı. Ancak, Timur hanedanı Zahirüddin Muhammed Babür liderliğinde 1526 Hindistan fethetti ve burada devam etti.

Irak-ı Acem/Irak-ı Arab/Fars/Azerbaycan & Diğer İran Toprakları Valileri

Soyağacı

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

-
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

-
 
 
 
 
 
Ögeday
-
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kazan Han
26.Çağatay Hanı
 
 
 
 
 
Danişmendşah
27.Çağatay Hanı
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Timur
1.(1370-1405)
 
Saray Mülk
(Bibi Hanım)
 
 
 
 
 
 
Suurkatmış
I.(1330-1388)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Sultan Mahmud
II.(1388-1403)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Cihangir
 
Ömer Şeyh
 
 
 
Miranşah
 
 
 
 
 
Şahruh
3.(1409-1447)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Muhammed Sultan
 
Hüseyin Baykara
 
 
 
Halil Sultan
2.(1405-1409)
 
Muhammed
 
Uluğ Bey
4.(1447-1449)
 
İbrahim
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Muhammed Cihangir
 
Mansur
 
 
 
 
 
 
 
Ebu Said
7.(1451-1469)
 
Abdüllatif Mirza
5.(1449-1450)
 
Abdullah
6.(1450-1451)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Sultan Hüseyin
I.(1470-1506)
 
 
 
 
 
Sultan Ahmed
8.(1469-1494)
 
Sultan Mahmud
9.(1494-1495)
 
Ömer Şeyh
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Bediüzzaman
II.(1506-1507)
 
Muzaffer
II.(1506-1507)
 
 
 
 
 
Sultan Ali
12.(1498-1500)
 
Baysungur
10.(1495-1497)
 
Babür
11.(1497-1498)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Herat
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Semerkand
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Babür İmparatorluğu
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Kaynakça

  1. "Ankara'nın Başkent Oluşunun 89. Yılı Kutlu Olsun" (WMV). ttk.org.tr. 2012. http://www.ttk.org.tr/index.php?Page=GoruntuSesKaydi&No=19. Erişim tarihi: 16 Ocak 2013.
  2. B. Spuler, "Central Asia in the Mongol and Timurid periods", published in Encyclopædia Iranica, Online Edition, 2006/7, (LINK): "... Like his father, Olōğ Beg was entirely integrated into the Persian Islamic cultural circles, and during his reign Persian predominated as the language of high culture, a status that it retained in the region of Samarqand until the Russian revolution 1917 [...] Ḥoseyn Bāyqarā encouraged the development of Persian literature and literary talent in every way possible ..."
  3. David J. Roxburgh. The Persian Album, 1400-1600: From Dispersal to Collection. Yale University Press, 2005. pg 130: "Persian literature, especially poetry, occupied a central in the process of assimilation of Timurid elite to the Perso-Islamicate courtly culture, and so it is not surprising to find Baysanghur commissioned a new edition of Firdawsi's Shanama
  4. Mir 'Ali Shir Nawāi (1966). Muhakamat Al-Lughatain (Judgment of Two Languages). Robert Devereux (ed.). Leiden: E.J. Brill.
  5. http://www.iranicaonline.org/articles/central-asia-v
  6. https://en.wikipedia.org/wiki/Timurid_Empire#Language
  7. Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.1, s.363
  8. Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye; (49. Baskı) s. 1074
  9. İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.11, s.20
  10. Aka, Timur ve Devleti, TTK Yay.,Ankara 1995
  11. Svatopluk Soucek, A history of inner Asia, Cambridge University Press, 2000, ISBN 978-0-521-65704-4. sf. 126.
  12. AKA, İsmail, Timurlular, Türkler, C.8, Ankara 2002 s.517-531
  13. V. Barthold, Orta Asya Türk Tarihi Hakkında Dersler, haz. K. Yaşar Kopraman- İ. Aka, Ankara 1975.
  14. Yazıcı, İlk Türk İslam Devletleri Tarihi, Ankara 2008
  15. Aka, Timur ve Devleti, TTK Yayınları, 2. baskı, Ankara 2000, s. 21.
  16. Encyclopædia Britannica, "Timurid Dynasty", Online Academic Edition, 2007. (Quotation:...Turkic dynasty descended from the conqueror Timur (Tamerlane), renowned for its brilliant revival of artistic and intellectual life in Iran and Central Asia....Trading and artistic communities were brought into the capital city of Herat, where a library was founded, and the capital became the centre of a renewed and artistically brilliant Persian culture...)
  17. B.F. Manz, "Tīmūr Lang", in Encyclopaedia of Islam, Online Edition, 2006
  18. "Timurids". The Columbia Encyclopedia (Sixth bas.). New York City: Columbia University. http://www.bartleby.com/65/ti/Timurids.html. Erişim tarihi: 2006-11-08.
  19. Encyclopaedia Britannica article: Consolidation & expansion of the Indo-Timurids, Online Edition, 2007.
  20. Şakirov, Aslan (2010). Timur’un Günlüğü “Tüzükat-ı Timur”. İnsan Yayınları. ISBN 975-506-018-9.
This article is issued from Vikipedi - version of the 1/7/2017. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.