Seleukos İmparatorluğu

Seleukos İmparatorluğu
—  İmparator  —
←
MÖ 323–MÖ 63 →
 
→
 
→
Seleukos İmparatorluğu'nun haritası (Sarı renkte)
Başkent Seleukia
(MÖ 305-MÖ 240)
Antakya (Antiochia)
(MÖ 240-MÖ 64)
Dil(ler) Yunanca
Süryanice
Din Antik Yunan Çok Tanrılı Dini
Zerdüştlük
Yönetim Monarşi
Kral
 - MÖ 305-MÖ 281 I. Seleukos Nikator
 - MÖ 65-MÖ 63 II. Filip Filoromaeus
Tarihi
 - Antakya'nın Pompey tarafından yakalanması MÖ 64
Yüzölçümü
 - MÖ 301[1] 3000000 km2
 - MÖ 240[1] 2600000 km2
 - MÖ 175[1] 800000 km2
 - MÖ 100 [1] 100000 km2
İran tarihi
Antik Çağlar
Orta Çağ
Yeni Çağ
Yakın Çağ

Seleukos İmparatorluğu (Telâffuz: selefkos; Yunanca, Σέλευκος), Makedonya İmparatorluğu parçalandıktan sonra ortaya çıkan dört Helenistik imparatorluktan biridir. Başkentleri önce Seleukia, sonraları ise Antakya'ydı. Doğu Akdeniz'de, Irak'da, İran'da, Türkmenistan'da, Pamir'de ve Hindistan'ın batısında bulunan topraklarda (bugün Pakistan) egemenliklerini sürdürmüşlerdir. Toprakları Roma İmparatorluğu tarafından ele geçirilinceye kadar Doğu Akdeniz'in hâkimiydiler.

İskender İmparatorluğu'ndan Ayrılış (MÖ 323- MÖ 281)

Büyük İskender, Pers İmparatorluğu'nu yıktıktan çok kısa bir süre sonra, arkasından varis bırakamadan öldü. Bu yüzden devlet, generalleri tarafından paylaşıldı. Bu generallerin genel adı olan diadokilerden biri olan Seleukos, Balkanlar'dan Hindistan'a kadar olan bölümü aldı.

Seleukos'un Yükselişi

Büyük İskender'in generalleri birbirlerine üstünlük sağlamak için sürekli savaşıyorlardı ve Ptolemaios, Büyük İskender'in generallerinden biri ve Mısır bölgesinin kralı, ilk kez Perdikkas'ın ölümüne yol açan bu savaşlara karşı çıkmıştır. Bu karşı çıkış sonucu İskender İmparatorluğu yeni bir bölünme yaşamıştır. MÖ 320 yılında yapılan bu bölünmeye Triparadisus Bölünmesi denir. Ama Perdikkas'ın altında MÖ 323 yılına kadar "Kamp Kumandanı" olan Seleukos, Perdikkas'tan sonra gelen hükümdarın öldürülmesine yardım etmiş, Babil'in elde tutulmasını sağlamış ve hükümdarlığını zalimce genişletmiştir. Seleukos hükümdarlığını resmen MÖ 312 yılında Babil'de ilan etmiştir. Bu tarih aynı zamanda Seleukos Devleti'nin kuruluş tarihi olarak geçer. Seleukos sadece Babil'i değil, İskender'in Makedon İmparatorluğu'nun doğu tarafının büyük kısmını da yönetmiştir. Tarihçi Appian kaynaklarında Seleukos hakkında, "Frig Ülkesi'nden İndus Nehri'ne kadar olan bölgenin hükümdarı olmuştur. "[2] cümlesini kullanmıştır. Seleukos'un, Hindistan'a kadar gidip Çandragupta Maurya adlı Hint kralıyla bir anlaşma imzalayıp devletinin doğu topraklarını 500 fil karşılığında Hintlere vermesiyle Seleukos Devleti Hindistan üzerindeki hakimiyetini bir daha kazanamamak üzere kaybetti; fakat aldığı filler İpsus Savaşı'nı kazanmasında büyük rol oynadı.

I. Seleukos Nikator'un resmi olan bir madeni para.

Batıya Doğru Genişleme

Onun ve Lysimakhos'un, I. Antigonos Monophtalmos karşısında MÖ 301 yılında İpsus Savaşı'nı kazanmalarını takiben Seleukos, Doğu Anadolu'nun ve kuzey Suriye'nin kontrolünü eline geçirdi. Sonradan, aldığı bu bölgede imparatorluğunun yeni başkenti olan Antakya kentini kurdu. Kentin adına, babası Antiokus'a ithafen, Antiochia (Antakya) adını vermişti. Ayrıca yeni kurulan bu başkente alternatif olarak, Babil'in kuzeyine Dicle kıyısına Seleukia adı altında yeni bir kent kurdu. Seleukos'un imparatorluğu ulaşmış olduğu en geniş sınırlara MÖ 281 yılında Korupedion Savaşı'nda eski müttefiği Lysimakhos'u yendikten sonra sahip oldu. Seleukos imparatorluğunun sınırlarını bu savaştan sonra Batı Anadolu'ya kadar genişletti. Bundan sonraki amacı Lysimakhos'un Avrupa'daki topraklarını ele geçirmekti; ancak Ptolemaios Keranus tarafından gerçekleştirilen bir suikast'e kurban gitti. Oğlu ve aynı zamanda halefi I. Antikhos Soter'e Ön Asya'nın büyük bir kısmına hükmeden bir imparatorluk kaldı. Fakat oğlu I. Antikhos Soter babasının siyasetini uygulamadı ve Avrupa'ya doğru olan genişleme durdu. O dönemde çekiştiği iki hükümdar vardı: Makedonya'da II. Antigonos Gonatas ve Mısır'daki II. Ptolemaios Filedelfos.

Genişlemiş etki alanı

Ancak Seleukos'un ölümünden sonra bile Seleukoslar, geniş doğu topraklarına hükmetmekte zorlanıyorlardı. Seleukos MÖ 305 yılında Hindistan'ı (günümüz Pakistan'ının Pencap bölgesi) Çandragupta Maurya (Maurya İmparatorluğu'nun kurucusu)'ya karşı çıkarak işgal etti. Söylenilenlere göre Çandragupta, Seleukos için 600.000 kişilik ve 9.000 fillik bir ordu hazırladı; fakat savaş olmadı. İki hükümdar aralarında yaptıkları bir antlaşmaya göre; Seleukos İndus Bölgesi'nden ve günümüz Afganistan'ından çekildi buna karşılık olarak Çandragupta, Seleukos'a 500 fil verdi. Bu filler, Seleukos'un İpsus Savaşı'nı kazanmasında büyük rol oynadı. Bu barış ortamı bir "müttefik evliliği" (Seleukos Prensesi, Maurya Hanedanı'na gelin gönderildi) ile perçinlendi. Bu evlilik aslında Yunan halkıyla ve Hint halkının evliliği olarak da değerlendirilebilir.

Ayrıca, Seleukos Çandragupta'nın sarayına Megastenes adında bir elçi gönderdi. Megastenes, Hindistan ve Çandragupta Hanedanı'yla ilgili pek çok detaylı yazı yazdı. Bu yazıların birçoğunu Diodorius Sikulus'un kaynaklarından öğrenebiliyoruz. Ardından Seleukos, Deimakos adında bir elçiyi de Çandragupta'nın oğlu Bindusara'nın sarayına gönderdi.

Seleukos'un ölümünden önce kaybedilen diğer bölgeler ise Gedrosya (Bugün İran Platosu'nun güneybatısında bulunan Belucistan)- ve Gedrosya'nın kuzeyindeki Arakosya (İndus Nehri'nin batısında bulunan bir bölge) idi.

I. Antiokus (MÖ 281-261 hükümranlık) ve halefi olan oğlu II. Antiokus Theos (MÖ 261-246 hükümranlık) batıda pek çok savaşla yüzyüze geldiler. Bunların çoğu Mısır satrapı olan II. Ptolemaios ve Anadolu'yu işgal eden Galatlarla yapıldı. Bu savaşlar imparatorluğun doğu bölümünü bir arada tutma gayesinin arka plana itilmesine ve batı illere ilginin artmasına neden oldu. Antiokus II'nin hükümdarlığının sonuna doğru birçok eyalet aynı anda bağımsızlığını ilan etti. Bunlar; Baktria kralı Diodotus, Arsases komutasında Part bölgesi ve III. Ariarates komutası altında Kapadokya oldu.

Baktria'da , satrap Diodotus bağımsızlığını ilan etti ve Greko-Baktirya krallığını kurdu (MÖ 245).

Diodotus, Baktria bölgesinin yöneticisi, MÖ 245 yılında bağımsızlığını ilan etti (gerçek bağımsızlık tarihi belli değildir) ve Greko-Baktria Krallığı'nın temellerini attı. Bu krallığın zengin bir Helenistik kültürü vardı ve Baktria'dan bağımsızlığını, göçebe toplulukların bölgeyi istila etmesi sonucu, MÖ 125 yıllarında ilan etti. Greko-Baktirya krallarından olan Baktrialı Dimitrius I Hindistan'ı işgal etti ve MÖ 20 yıllarına dek sürecek olan Greko-Hint krallığını kurdu.

Seleukos İmparatorluğu'nun Part bölgesinden sorumlu olan Andragoras adlı satrap Baktria'nın ardından bağımsızlığını ilan etti. Ardından buna rağmen Partlı bir aşiret'in şefi olan Partlı I. Arsases (ya da Arşak), Part bölgesini MÖ 238 dolaylarında ele geçirdi ve kendi devletini kurdu. Bu devletin adı Part İmparatorluğu oldu.

Aynı zamanda II. Antiokhos'un oğlu II. Seleukos Kallinikus hükümdarlık koltuğuna MÖ 246 yıllarında oturdu. Seleukoslar zayıflamaktaymış gibi gözüküyorlardı. II. Seleukos 3. Suriye Savaşında dramatik bir şekilde Mısır'da kurulmus Helenistik devlet olan Ptolemaios Sevleti hükümdarı III. Ptolemaioa'a yenildi. Ardından kardeşi Antiokus Hieraks ile taht kavgasına girdi. Bu savaşlardan yararlanan Baktria ve Partya imparatorluktan ayrıldı. Küçük Asya'da da Seleukoslar kontrollerini yitiriyorlardı. Galatlar, Ankyra dolaylarını alarak Galatya'yı kurmuşlardı. Yarı bağımsız, yarı Helenistik krallıklar türedi. Batıdaki Bitinya, Pontus, Kapadokya eyaletleri hemen hemen bağımsız oldular ve Bergama şehri Attalos Krallığı altında bağımsızlıklarını ilan ettiler.

Yeniden Diriliş (MÖ 223 - MÖ 191)

III. Antiokhos'un resmi olan gümüş para.

Fakat II. Seleukos'un küçük oğlu Büyük Antiokhos MÖ 223 yılında tahta geçmesiyle yeniden diriliş başlayacaktı. Hükümranlığının ilk yıllarında Büyük Antiochos, IV. Suriye Savaşları'nda Ptolemaioslar ordusuna yenildi — Rafya Savaşı'nda Mısır'ın Seleukos ordularını ağır bir yenilgiye uğratmasından dolayı bu savaş kaybedildi. Ancak III. Antiokhos, I. Seleukos'tan sonra gelen en büyük hükümdar olduğunu kanıtlayacaktı. Rafya'daki yenilgisinin ardından, on yılını Anabasis adını verdiği düşüncesini gerçekleştirmek için harcadı. Anabasis, doğuda ayaklanan eyaletleri (Partya ve Greko-Baktriya) onararak ve bayındır hale getirerek bu bölgede sembolik bir bağlılık oluşturma düşüncesiydi. Bunu gerçekleştirmek için IBüyük İskender gibi Hindistan'a sefer düzenleyip kral Sofagasenus ile görüşmeler yapmıştır.

MÖ 205 yılında batıya geri döndüğünde Büyük Antiokhos, Misir'da II. Ptolemaios'ün ölümünü fırsat bilerek bir batı seferi hazırlığına başladı.

IV. Antiokhos ve Makedon kralı V. Filippos aralarında anlaşarak Ptolemaios hanedanının mallarını ve Ptolemilerin hüküm sürdüğü bölgeleri paylaştılar. Bunun ardından V. Suriye Savaşları yapıldı. Seleukoslar, Mısırlıları Suriye'den çıkardılar. Panyum Savaşı'nda (MÖ 198) kesin olarak Suriye Seleukosların eline geçti. IV. Antiokhos en sonunda Seleukos İmparatorluğu'nu eski ihtişamına kavuşturmuştu.

Yeniden Dağılış

MÖ 200 yılında Seleukos İmparatorluğu, (Antiokus Romalılar tarafından yenilgiye uğratılmadan önce).

Fakat III. Büyük Antiokhos'un görkemi uzun sürmedi. Eski müttefik Filippos'un MÖ 197'de Romalılara yenilmesinden sonra, Büyük Antiokhos Yunanistan'ı işgal etme fırsatını gördü. Sürgüne gönderilmiş Kartacalı general Hannibal tarafında cesaretlendirilen Büyük Antiokhos, Yunanistan'daki bazı devletlerle ittifak antlaşması imzalayarak Yunanistan'ı işgal etti. Maalesef, bu kararı onun çöküşüne neden oldu: MÖ 191 yılında Termopile Savaşı'nda (MÖ 191) ve günümüz Manisa Muharebesi'sinda (MÖ 190) Romalılar karşısında ağır bir yenilgiye uğradı. Bu yenilgilerin ardından Romalılarla ağır bir barış antlaşması olan Apame Antlaşması'nı (MÖ 188) — bu antlaşma sonucunda Avrupa'da kalan ve Toros Dağları'nın kuzeyinde kalan tüm topraklar ve yüklü miktarda savaş tazminatı verildi— imzalamak zorunda kaldı. Büyük Antiokhos MÖ 187 yılında doğuya doğru, savaş tazminatlarını ödemek için ganimet toplam amacıiyla, başka bir sefer yaparken öldü.

IV. Antiokus Epifanes'e ait madeni para.

III. Büyük Antiokhos'un oğlu ve onun halefi olan IV. Seleukos Filopator (MÖ 187-175)'un hükümdarlığı süresince büyük savaş tazminatı ödenmeye çalışıldı. En sonunda kendi elçilerinden biri olan Heliodorus tarafından suikaste kurban gitti. Seleukos'un küçük kardeşi IV. Antiokhos Epifanes, tahta sahip oldu. IV. Antiokhos Seleukosların düşük prestijini yükseltmek için Ptolemaioslu Mısırlılarla savaşa girişti ve savaşta başarılı oldu; ancak Ptolemaios Mısır ordusunu İskenderiye'ye kadar sürmesine rağmen Romalı bir elçi olan Gaius Popillius Laenas tarafından ateşkes imzalamaya mecbur kılındı. Romalı elçi Anyiokus'un etrafına bir çember çizmiş ve bu çemberden çıkmadan önce Ptolemaios Mısırla bir antlaşma imzalayıp imzalamaycağına karar vermesini istemiş ve IV. Antiokhos da Ptolemaios Mısırla bir barış antlasması imzalamaya karar vermiştir.

Sonraki hükümdarlık yıllarında imparatorluk daha fazla dağılmıştır. Özellikle doğu bölgelerde kontrol tamamen yitirilmiş, Partlar Pers (İran veya Fars) topraklarını almaya başlamış ve IV. Antiokhos'un Helenistik (veya anti-Yahudi) aktiviteleri Yahudiye eyaletinde silahlı ayaklanmalara yol açmıştır — Makabi Ayaklanması (Hanuka Bayramı'nın tarihçesine bkz. Şabbat(Sebt) 21b, Babil Talmudu). Aynı anda hem Partlarla, hem Yahudilerle savaşmak zorunda kalan Seleukoslar hiçbir şey elde edemediler ve IV. Antiokhos MÖ 164 yılında çıktığı bir sefer sırasında öldü.

İç Savaş ve Artan Dağılış

İskender Balas'ın gümüş parası.

IV. Antiokhos Epifanes'in ölümünden sonra, Seleukos İmparatorluğu'nun istikrarsızlığı arttı. Sık sık çıkan iç savaşlar merkezi otoriteyi oldukça zayıflattı.

İV. Antiokhos Epifanes'in küçük oğlu, V. Antiokhos Eupator, MÖ. 161'de IV. Seleukos Filopator'ün oğlu İ. Dimitrius Soter tarafından tahttan indirildi ve hükümdarlıktan atılan ilk Seleukos hükümdarı oldu. I. Dimitrius Yahudiye eyaletinde merkezi otoriteyi yeniden sağlamaya çalıştı, ancak o da MO 150 yılında İskender Balas tarafından tahttan indirildi — İskender Balas, IV. Antokhos Epifanes'in oğlu olduğunu iddia eden (Mısır destekli) bir düzmece sahtekardı.

İskender Balas ise MO 145 yılında I. Dimitrius'in oğlunun, II. Dimitrius Nikator, onu tahtından etmesine kadar hüküm sürdü. II. Demetrius imparatorluğun tamamını kontrol edemedi. Kendisi Babil ve doğu Suriye'yi yönetebildi. Şam doğusundaki kalan Suriye doğusu İskender Balas'ın kalıntıları elindeydi. Bunlar önce Balas'ın oğlu VI. Antiokhos ve sonra gespçi general Diodotus Trifon yönetimi altında Antakya ve çevresini yönettiler.

Bu arada, imparatorluğun topraklarının ayrılması da devam etti. MÖ 143'ten itibaren, Yahudiler bağımsızlıklarını Makabi adı altında tam anlamıyla kazandılar. Partların işgali de ilerlemeye devam etti. MÖ 139'da, II. Dimitrius Partlar tarafından mağlubiyete uğratıldı ve tutsak edildi. Böylece bütün İran Platosu, Partlar'ın eline geçti.

Dimitrius Nikator'ün kardeşi, VI. Antiokhos Sidetes hızla dağılmakta bir imparatorlukta ve değişik yönlerden gelen değişik tehditlar altında imparatorluğun birliğini sağlamaya çaba gösterdi. Seleukosları gayet zorlukla kazandıkları Suriye'nin kontrolü, Yahudiye Makabi isyancılar tarafından tehdit edilmekte idi. Bir zamanlar tabi alt-kral hanedanları tarafından idare edilmekte olan Ermenistan, Kapadokya ve Pontus da Suriye ve kuzey Mezopotamya arazilerini tehdit altına almışlardı. I. Mitridates tarafından gayet iyi yönetilen ve komuta edilen göçebe Partlar orduları tarafından (antik çağlarda gayet ünlü olan Nise at sürülerinin yetişip büyüdüğü) yukarı Medya platosunu ellerine geçirmişlerdi. Romalıların Suriye idaresine el atmaları devamlı olarak beklenmekteydi.

VI. Antiokhos Sidetes Yahudiye Makabi'ler isyanı zorla bastırmayı başardı. Anadolu'da bulunan tabi alt-krallıklar da bundan korkup, geçici bir zaman olsa bile, itaat göstermeye başladılar. Güçlü bir donanma kurmayı başarabildi ama kara ordusu Partlara karşı hiçbir şey yapamıyordu.

VI. Antiokhos Sidetes MÖ 133'da yeni topladığı Seleukos Kraliyet ordusu ile doğuya Partlar üzerine büyük bir askeri sefer başlattı. VI. Antikhos bu askeri seferde önce önemli başarılar kazandı. Mezapotamya, Babil ve Medya Seleukoslar eline geçti. VI. Antiokhos Sidetes şahsen Dicle-Üstündeki-Seleukia'nın Part satrapı ile teketek çarpışma yaptı. Bu çarpışmada galip geldi; onu öldürdü ve idare ettiği arazileri Seleucia içine ilhak etti. MO. 130/129 kişinda bu büyük Seleukos ordusu Medya ve diğer Fars bölgeleri arazilerinde bulunan kışlak şehirlerine kış geçirmek için dağıtıldı. Tam bu ordunun dağılmasından sonra Partlar Kralı II. Pharates kendi orduları ile bu kışlak bölgelere karşı saldırmaya başladı. VI. Antiokhos dağıttığı ordusunun küçük bir kısmı ile II. Pharates'in bu saldırılarını durdurmak amacı ile harekata geçti. Fakat Partlar tarafından bir pusuya yakalandı; ordusu imha edildi ve VI. Antiokhos'in kendisi de hayatını kaybetti. Bunun başarılar dolayısıyla bazı tarihçiler VI. Antiokhos'u büyük Seleukos hükümdarları arasında olduğunu kabul ederler.

Çöküş (MÖ 100 - MÖ 63)

MÖ 100'den itibaren, güçlü Seleukos İmparatorluğu'ndan bir tek Antakya ve çevresindeki birkaç Suriye şehri kalmıştı. Güçlerinin büyük bir kısmını kaybetmelerine ve krallığın zayıflamasına rağmen soylular kralların seçiminde önemli rol oynamaya devam etti. Bu seçimleri genelde Ptolemaois hanedanının elindeki Mısır veya diğer dış güçler kontrol ediyordu. Seleukoslar bir süre daha ayakta kaldılar; çünkü hiçbir millet onların mirasını devralmak istemiyordu — Seleukoslar o bölgede bir tampon görevi görüyorlardı — ancak Pontus kralı VI. Mithridates ve Romalı Sulla ile Anadolu'da yapılan savaşlarda da Seleukosları hiçbir ülke desteklemedi.

Mitridates'in azimli yeğeni Büyük Tigranes, Ermenistan Kralı, iç karışıklıklar içinde bulunan güneye inme imkânını gördü. MÖ 83'te, bitmez tükenmez iç savaşı durdurmak amacıyla Suriye'ye girdi ve yakın bir süre sonra da kendisini Suriye kralı ilan ederek Seleukos Devleti'nin hemen hemen sonunu getirdi.

Bunlara rağmen, Seleukos Devleti tam anlamıyla yıkılmadı. Romalı general Lukullus'un Mithridates ve Tigranes'in ikisini de MÖ 69 yılında yenmesiyle arta kalan Seleukos Krallığı XIII. Antiokhos Asiatikus'ün krallığı altında toplandı. Bu zamanlarda bile, iç savaşlar önlenemedi. II. Filip Iiloromaeus, XIII. Antiokhos ile taht kavgasına girşti. Pontus'un Roma kontrolüne geçmesiyle, Romalılar Seleukos kontrolündeki Suriye topraklarındaki istikrarsızlıklara yoğunlaştı. MÖ 63'te VI. Mithridates Pompeus tarafından yenilgiye uğratılınca, Pompeus Helenistik Doğu'yu yeni bağımlı krallıklar kurarak ve yeni vilayetler oluşturarak yeniden oluşturmak istedi. Ermenistan ve Yahudiye gibi yerel krallıklara bir ölçüde özerklik verildi. Ancak Pompeus, Seleukosların devam etmesinin çok zahmetli olduğunu görünce, Suriye'yi bir Roma vilayeti haline getirdi.

“ Ermeni birlikler Fenike'deki Akka şehrini aldı. Tigran'ın ordusu Seleukos başkenti olan Selevsiyayı başarılı bir şekilde sardı. Josephus Antiquites'inde Kraliçe Aleksandra "Tigranes'e pek çok hediye ve elçi sundu..." Kraliçe sadakatini tüm Fenike'yi Krallar Kralı'na vererek gösterdi.[3] ”

Kültürel değişimler

Bagadates I (MÖ 290-280)ilk yerli Seleukos satrapıydı.[4]

Seleukos İmparatorluğu'nun coğrafi mesafesi, Ege Denizi'nden Afganistan'a kadar, Yunanlar, Ermeniler, İranlılar, Medler ve Yahudiler gibi pek çok kültürden insanı barındırıyordu. İmparatorluğun geniş bir coğrafya'yı kapsaması, Seleukos hükümdarlarını Büyük İskender gibi çok uluslu yapılar oluşturmaya zorladı. İmparatorluğun Helenizasyonu Yunan tipi yerleşim birimlerinin oluşturulmasıyla sağlandı. Tarihsel olarak, Antakya gibi önemli şehirlere ve kurulan yeni şehirlere Yunanca isimler verildi. Yani Yunan şehirlerine Yunanistan'dan nüfus gönderilerek bölge Yunanlılaştırldı; çünkü Yunanistan'da bölgenin kaldıramayacağı büyüklükte nüfus vardı. Bölgeye Yunanları yerleştirmek aynı zamanda asimilasyonı hızlandırmak için kullanıldı. Sosyal olarak, bölge halkı Yunanlardan etkilendi; ancak Yunanlar da bölge halkından etkilendi. MÖ 313 yılından itibaren, Helenik düşünceler 250 yıl boyunca Yakın Doğu, Ortadoğu ve Orta Asya kültürlerini etkiledi. Bu hükümdarın bölge üzerinde etkisini sürdürmesi için gereken en önemli şeydi. Pek çok antik şehir Helen kültürünü kabul etti, ettirildi. Helen ve yerel kültürün birleşmesiyle ortak bir kültür oluştu. Bu ortak kültürü yayma çalışmaları yüzünden bazen ayaklanmalar çıktı. Özellikle de Yahudiler büyük sorun çıkardı; çünkü içlerine kapanık bir ırk olmalarından dolayı bu kültür asimilizasyonundan pek etkilenmediler. Seleukoslular zorla Yahudilerin kültürünü değiştirmeye çalıştı bunun sonucunda pek çok ayaklanma çıktı ve en sonunda Yahudiler bağımsızlıklarını elde ettiler.

Seleukos Ordusu

Büyük İskender'in ölümünden sonra ortaya çıkan pek çok devlet gibi Seleukos ordusu da Makedon modeline sahipti ve kökeni de Greko-Makedondu. Seleukos Krallığı, Pers İmparatorluğu'nun doğu topraklarının pek çok kısmına sahip olduktan sonra, krallar orduları için doğu insanlarına güvenmek zorunda kaldı. Orduları Makedon falanks ve doğu okçuları ve süvarileriyle donattılar. Ayrıca, Seleukoslar ordularında Hint fillerini de düşmanlarına korku salmak için kullanıyorlardı. Ptolemailer gibi Seleukoslar paralarıyla İndus Nehri çevresinde yaşayan Hintlerden Girit ve Galatya'ya kadar yaşayan her ırktan paralı askeri almışlardı. Roma karşısındaki savaşlarda, Seleukoslar Roma lejyonlarına benzeyen birlikler oluşturmaya çalışmışlardır. MÖ 63 yılındaki çöküşten itibaren Seleukos Orduları terhis edildi. Söylentilere göre pek çok ağır süvari Roma ordularına dahil olmuştur.

Anadolu tarihi
Bronz Çağı
Troya I-VIII yak. MÖ 3000 - MÖ 700
Hattiler yak. MÖ 2500 - MÖ 2000/1700
Akadlar yak. MÖ 2400 - MÖ 2150
Luvi Krallığı / Luviler yak. MÖ 2300 - MÖ 1400
Asurlar ticari koloniler yak. MÖ 1950 - MÖ 1750
Akalar Krallığı (münakaşalı) yak. MÖ 1700 - MÖ 1300
Kizzuvatna Krallığı yak. MÖ 1650 - MÖ 1450
Hititler yak. MÖ 1680 - MÖ 1220
  Eski Krallık
  Orta Krallık
  Yeni Hitit Devleti
Likya / Likyalılar yak. MÖ 1450 - MÖ 350
İyonya Gizli Anlaşması yak. MÖ 1300 - MÖ 700
Neo-Hitit Kralları yak. MÖ 1200 - MÖ 800
Frigya / Frigler yak. MÖ 1200 - MÖ 700
Karya / Karyalılar yak. MÖ 1150 - MÖ 547
Urartu yak. MÖ 859 - MÖ 595 / 585
Demir Çağı' dan Klasik Antik dönem'e
Lidya / Lidyalılar yak. MÖ 685 - MÖ 547
Persler'in Ahameniş İmparatorluğu yak. MÖ 559 - MÖ 331
Makedonya İmparatorluğu MÖ 334 - MÖ 301
Seleukos İmparatorluğu MÖ 305 - MÖ 64
Pontus Hükümdarlığı MÖ 302 - MÖ 64
Pergamon Krallığı-Attalos Hanedanı MÖ 283 - MÖ 133
Ermeni Krallığı-Artaksiad Hanedanlığı MÖ 190 - MS 428
Roma Cumhuriyeti MÖ 133 - MÖ 27
Roma İmparatorluğu MÖ 27 - MS 330
Orta çağlar
Bizans İmparatorluğu 330 - 1453
Anadolu Selçuklu Devleti 1077 - 1307
Klikya Ermeni Krallığı 1078 - 1375
Artuklu Beyliği 1101 - 1409
Trabzon İmparatorluğu 1204 - 1461
İznik İmparatorluğu 1204 - 1261
İlhanlılar 1256 - 1355
Osmanlı Devleti ve Türkiye
Osmanlı İmparatorluğu'nun doğuşu 1299 - 1453
Osmanlı Devleti yükselme dönemi 1453 - 1683
Osmanlı Devleti duraklama dönemi 1683 - 1827
Osmanlı Devleti gerileme dönemi 1828 - 1908
Osmanlı Devleti dağılma dönemi 1908 - 1922
Türkiye 1923 - Günümüz

Seleukos Hükümdarları

Aile Ağacı

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antiokus
 
Laodice
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
I. Seleukos Nikator
Kg. 305–281
 
Apama
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Achaeus
 
 
Stratonice
 
I. Antiokus Soter
Kg. 281–261
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Andromachus
 
 
 
 
II. Antiokus Theos
Kg. 261–246
 
I. Laodice
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Achaeus
Kg. 220–213
 
 
II. Laodice
 
II. Seleukos Kallinikus
Kg. 246–226
 
Antiokus Hieraks
Kg. 240–228
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
II. Seleukos Keranus
Kg. 226–223
 
III. Büyük Antiokus
Kg. 223–187
 
III. Laodice
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
IV. Seleukos Filopator
Kg. 187–175
 
Laodice
 
IV. Antiokus Epifanes
Kg. 175–164
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apama
 
I. Dimitrius Sotir
Kg. 162–150
 
V. Antiokus Eupator
Kg. 164–162
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
I. İskender Balas
Kg. 150–146
 
Kleopatra Thea
 
II. Dimitrius Nikator
Kg. 145–125
 
 
 
 
 
 
 
 
 
VII. Antiokus Sidetes
Kg. 138–129
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
VI. Antiokus Dionysus
Kg. 144–142
 
V. Seleukos Filometor
Kg. 126–125
 
VIII. Antiokus Grypus
Kg. 125–96
 
Kleopatra
 
 
 
IX. Antiokus Sisenus
Kg. 116–96
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
VI. Seleucus Epifanes
Kg. 96–95
 
XI. Antiokus Epifanes
Kg. 95–92
 
I. Filip Filedelfos
Kg. 95–83
 
III. Dimitrius Eucaerus
Kg. 95–88
 
XII. Antiokus Dionysus
Kg. 87–84
 
X. Antiokus Eusebes
Kg. 95–83
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
II. Filip Filoromaeus
Kg. 69–63
 
 
 
 
 
 
 
 
 
XIII. Antiokus Asiaticus
Kg. 69–64

Kaynakça

  1. 1 2 3 4 Taagepera, Rein (1979). "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D.". Social Science History 3 (3/4): 121. DOI:10.2307/1170959. http://links.jstor.org/sici?sici=0145-5532%281979%293%3A3%2F4%3C115%3ASADOEG%3E2.0.CO%3B2-H.
  2. ↑ Appian, History of Rome, The Syrian Wars 55
  3. ↑ The Armenian Empire, Gevork Nazaryan "Armenian Highland edition"
  4. ↑ History of Iran

Okumalar

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar

Anadolu tarihi
Haçlı seferleri Eski Roma Babil Demir Çağı Bronz Çağı Ortaçağ İznik Rum İmparatorluğu Lazika Kolha Luvi Krallığı Osmanlı İmparatorluğu Gürcistan Likya Türkiye İlhanlılar Bitinya Lidya Geç Hititler Mitanni Akad İmparatorluğu Anadolu Selçukluları Pontus Krallığı İyonya Assuva Büyük İskender Frigya Arzava Hattiler Bagratlı Hanedanı Pergamon Krallığı Karya Kizzuvatna Trabzon Rum İmparatorluğu Sasaniler Selevkos İmparatorluğu Medler Troya Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti Kilikya Ermeni Krallığı Pakraduni Hanedanlığı Ermeni Krallığı (antik) Ahameniş İmparatorluğu Urartu Hititler İstanbul Malazgirt savaşı Issus Savaşı Kadeş Savaşı İstanbul'un fethi Anadolu tarihi
This article is issued from Vikipedi - version of the 8/29/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.